Ακόμα δέσμιος βασάνων-ερωτημάτων

Είχες ποτέ την αίσθηση οτι αναζητούσες την αλήθεια μες στο ψέμμα?
Είχες ποτέ νιώσει οτι σπατάλησες τα καλυτερά σου χρόνια?
Έχεις ποτέ σκεφτεί οτι πρέπει να γίνουν αλλαγές,να βάλλεις επιτέλους τέρμα?
Έχεις ποτέ πει οτι μετανιώνεις για όλα σχεδόν απ'όσα έχεις κάνει κι όμως να νιώθεις ακόμα ένοχος?
Έχεις ποτέ μιλήσει στα αγαπημένα σου πρόσωπα αλλά δεν γεύτηκες την συμπόνοια?
Έχεις ποτέ ονειρευτεί την γαλήνη της μοναξιάς ή να πας μια βόλτα στο απύθμενο έρεβος?
Έχεις ποτέ παρατηρήσει τον εαυτό σου να παραμορφώνεται & να μαραίνεται σαν λουλούδι?
Έχεις ποτέ συζητήσει με κάποιον κοιταζοντάς τον στα μάτια?
Έχεις ποτέ πάρει το τραίνο προς νέους ηλιόλουστους τόπους που ξεκινά όταν ακούς τ'αγαπημένο σου τραγούδι?
Έχεις ποτέ διαπιστώσει οτι περιπλανιέσαι άσκοπα σ'ένα κόσμο όπου όλα είναι ψεύτικα & σάπια?
Έχεις ποτέ οραματιστεί πως θα είναι ο παράδεισος?
Έχεις ποτέ προβληματιστεί μήπως ο πλανήτης μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια φρικιαστική άβυσσος?
Έχεις ποτέ βασανιστεί από ακατανοήτους εφιάλτες γεμάτους με ανυποφορες αναμνήσεις?
Έχεις ποτέ συνηδειτοποιήσει οτι ζούσες και ζεις με παραισθήσεις?

Πες μου τώρα,στα αλήθεια έχεις ποτέ μιλήσει μη φοβούμενος τις αντιδράσεις?

Έχεις ποτέ αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις?

Πες μου τώρα,έχεις στα αλήθεια ποτέ ΖΗΣΕΙ?

Θες να γνωρίσεις την αιώνια ανάπαυση ως μια κρυστάλλινη σφαίρα ψυχρότητας,

όπου δεν θα βασανίζεται πια το μυαλό σου με την σκέψη & τα μάτια σου με την ομορφιά..??

Θες να κάνεις αυτό που πραγματικά επιθυμείς 

αλλά άπραγος μένεις σκεφτόμενος οτι θα'ταν πράξη εφηβικής ανωριμότητας?

Θες να ξεχάσεις το παρελθόν σου & να κάνεις μια νέα αρχή,

μια νέα παρέα..

ΕΧΕΙΣ ΠΟΤΕ ΠΕΙ ΠΟΣΟ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ??