Ονειροπολώντας

Αυτές τις στιγμές δεν τις αλλάζω με τίποτα...

Εκείνες τις στιγμές που βρίσκω "φίλους" καλούς,τα ίδια τα ονειρά μου...

Τις δικές μου ψευδαισθήσεις μπορεί να έλεγε κάποιος,αλλά οκ μάλλον οι δικές του "ψευδαισθήσεις" διαφέρουν πολύ απ'τις δικές μου..

Οι δικές μου με κάνουν να "πετάω" & να ξεφεύγω για τα καλά,είναι ικανές να με "υπνωτίσουν" και να μπερδέψω τη Φαντασία με αυτό που λέμε & αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα.. 

Ναι μπορώ να "χάνομαι" στου Ονείρου τις σχισμές

Εκεί που δεν υπάρχουν πρέπει & κανόνες,εκεί οι άνθρωποι δεν με κοιτούν καχύποπτοι για την "ιδιαίτερη" εμφανισή μου και που περιφέρομαι άσκοπα στους δρόμους..

Κι εκεί όμως ο Έρωτας παλεύει για να κρατηθεί ζωντανός & εκεί οι καρδιές ματώνουν..

Με βλέπω να ζω ελεύθερα,χωρίς όρια..και οι άλλοι όμως είναι πιο ξέγνοιαστοι ξέρουν να χαίρονται,να σκέφτονται & να διασκεδάζουν..

Να τώρα με βλέπω να γράφω κάτι "στιχάκια" κάτω από το φως ενός κεριού,συλλογίζομαι το απέραντο γαλάζιο του ουρανού

το ασημένιο φεγγάρι και την αιώνια θάλασσα..

Σ'αυτά τα μέρη τα παιδιά δεν είναι "κτήματα" των γονιών τους,δέχονται φροντίδα & στοργή αλλά δεν τους ανήκουν..

Οι νέοι δεν σπαταλάνε τις καλύτερες στιγμές τους για κάτι που στην ουσία δεν είναι το παν,είναι ισορροπημένοι και όχι τρομαγμένοι & αγχωμένοι..Οι ενήλικες και τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας ξέρουν την αρετή της υπομονής,την δύναμη της ειλικρίνειας,τη χαρά της επικοινωνίας και την ομορφιά της ζωής...

Κάθε ανάσα που παίρνω με γεμίζει ευχαρίστηση,κάθε κουβέντα θα ακουστεί,κάθε άνθρωπος & άλλο ον θα έχει σημασία,κάθε τραγούδι θα μας ενώνει....Κάθε νέος επισκεπτής θα υποδέχεται με χαρά και κάθε παλιός που θα "φεύγει" για νέα ταξίδια θα αποχαιρετιέται με πλήρη ευγνωμοσύνη των όσων έκανε & με το "δικαίωμα" να επιστρέψει όποτε το θελήσει...

.....Ανοίγω τα μάτια (ή μάλλον καλύτερα τα κλείνω??) και συναντώ 4 τοίχους,έναν σωρό από χαρτιά πάνω σε ένα τραπέζι-γραφείο που πάνω του λιώνει ένα μοναχικό κερί..

Σηκώνω το βλέμμα μου και κοιτάζω τον καθρέφτη που βρίσκεται απεναντί μου..Άλλη μια εκδρομή είχε τελειώσει..Για στάσου λίγο νιώθω παράξενα,από μέσα απ'το μυαλό πετάγωνται σκόρπιες σκέψεις,απ'το στόμα μου βγαίνει ένας ακατάπαυστος καταιγισμός ασύνδετων λέξεων..Ξυπνούν εικόνες,χτίζονται τώρα μπροστά μου κτίρια άνετα με ζωηρά χρώμματα,φυτρώνουν δέντρα & λουλούδια,ζωάκια μπλέκονται μαζί με τους ανθρώπους!!

-ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ??ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΑΠΟΔΡΑΣΩ Ή ΝΑ Τ'ΑΛΛΑΞΩ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ?..

-.........ΟΧΙ "ΑΠΛΑ" ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΗΣΑ ΠΑΛΙ ...