TΩΡA ΣYNEIΔΗTOΠOIΩ ......

Η ρουτίνα της βαρετής πόλης με έχει ξεκάνει,στα αλήθεια απορώ & εν μέρη θαυμάζω όσους αντέχουν τα καθημερινά της προβλήματα,τις τοξικές σκοτούρες της και τη βιασύνη της.Εγώ όμως μια φορά την εβδομάδα επιθυμώ να γνωρίσω την "εξορία" και να αγκαλιάσω τη φύση,η οποία υπομονετικά περιμένει την ανθρώπινη συντροφιά που τόσο πολύ ζητά και ας μην μας έχει ανάγκη όσο εμείς εκείνη..

Κάθε εβδομάδα προσπαθώ να βρω το χρόνο και το θάρρος να ταξιδέψω στα όμορφα & ήσυχα μέρη της -ακόμα και αν συνέχεια τα ίδια σχεδόν μέρη επισκέπτομαι- απολαμβάνω τις πράσινες ζωγραφιές της & το μελωδικό της τραγούδι.Μπορεί να ζούμε σ'ένα απόμακρο περιβάλλον αλλά εμείς οι ίδιοι είμαστε ψυχροί,απόμακροι,αγχωμένοι,φιλύποπτοι & ζαλισμένοι απ'το πικρό ποτήρι της αδιαφορίας καθώς και της φιλαργυρίας.

Ευτυχώς η χώρα μας  είναι προικισμένη με μαγικά τοπία που σπάνια συναντάς σε υπόλοιπες και όμως εμείς αναζητούμε την ουσία(αν την αναζητούμε) και μένουμε "κολλημένοι" στα ματαιόδοξα έργα μας,στις τυποποιημένες σχέσεις και στον εμπαιγμό ο,τιδήποτε & οποιουδήποτε δεν είναι συνδεδεμένος και σύμφωνος με την κοινή γνώμη.Αποδεικνύοντας περίτρανα την μικρότητα της ύπαρξης μας.

Οχι δεν λέω οτι το νόημα βρίσκεται σε κάποιο πυκνό δάσος,δίπλα από μια έρημη εξωτική(ή οχι) ακτή ή στο χώρο μιας βιβλιοθήκης ή ενός θεάτρου-όλα αυτά χρειάζονται αλλά το καθένα από μόνο του είναι αδύναμο πολλές φορές να σε γεμίσει-.Όμως πιστεύω πως όλα αυτά και ειδικά η φύση,το δάσος είναι η λύση μιας απλής & συγχρόνως πολύπλοκης συνάρτησης που ονομάζεται Ζωή.Εκεί βρίσκεται και περιμένει ανυπόμονα να ανακαλυφτεί,να λυθεί,να κατακτηθεί,να αγαπηθεί.Δεν χρειάζεται να είσαι μαθηματικός για να την λύσεις,χρειάζεται όμως να είσαι άνθρωπος για να την κατανοήσεις..

Πολλοί άνθρωποι κάποια στιγμή ίσως να την αναζητήσουν αλλά με λάθος τρόπο οι περισσότεροι,έτσι λίγοι πραγματικά αντικρύζουν και ζουν τον κόσμο έτσι όπως τον έπλασε και τον ονειρεύτηκε ο Δημιουργός.Η φύση είναι αναγκαία για τον άνθρωπο όπως η τροφή για τα ζώα,το χάδι για το μωρό,η προσευχή για τον πιστό.Η φύση σου διδάσκει πολλά και δεν θα ήταν υπερβολή αν την παρομοιώσουμε με την Αγάπη,αφού και οι δυο λατρεύουν να δίνουν και οχι να παίρνουν..

Αν όμως έμαθα πράγματι κάτι απ'όλες αυτές τις αποδράσεις είναι το εξής: Πήγαινα στην εξοχή για να ψάξω την ηρεμία,την ησυχία & την αλήθεια,όντως ένιωθα πνιγμένος και ήθελα(ζητούσα) την μοναξιά..έτσι έχω καθίσει μόνος στο φιλόξενο πάρκο,έχω προσκυνήσει στο έρημο μοναστήρι,έκλαψα πάνω απ'ένα μισοκαταστρεμμένο πηγάδι χωρίς να με δει κανείς,καθώς βοσκούσα τα πρόβατα ανέβηκα πάνω στο ψηλότερο σημείο του λόφου και φώναξα με όλη μου τη δύναμη,βέβαιος οτι κανένας δεν θα με ακούσει..πόσο λάθος έκανα!!Όλοι γύρισαν,με είδαν και με άκουσαν..όλοι εκτός απ'αυτόν που απευθυνόμουν και έψαχνα σ'αυτές τις βόλτες..ναι όλοι εκτός από εσένα..

ΤΩΡΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩ πλήρως οτι αισθανόμουν μόνος γιατί δεν είσαι μαζί μου,οτι επισκεφτόμουν την ωραία φύση γιατί πίστευα οτι κάπου εκεί ανάμεσα στα καταπράσινα λιβάδια & στα ανθισμένα λουλούδια θα σε συναντούσα!Γιατί και εσύ το ίδιο γοητευτική & αναγκαία μου φαίνεσαι.Παρότι,απογοητεύομαι ακόμα ελπίζω οτι κάποια ηλιόλουστη μέρα θα σε δω,αν και τώρα όλα δείχνουν και κλίνουν στο αντίθετο.Και τότε θα μοιραστούμε τα πολύτιμα μυστικά μας,θα τολμήσουμε τις ωραιότερες επιθυμίες μας,τις πιο αγνές και μαζί θα βρεθούμε στον ευωδιαστό κήπο της Ζωής