KATI ΓIA AYTHN THN ATIMH THN MONAΞIA

Τόσα χρόνια τρυφερά μ'αγκαλιάζεις

αμέτρητες φορές θετικά με ξαφνιάζεις

Συχνά με επισκέπτεσαι λες και για μένα ανησυχείς

πολλές μέρες & νύχτες σε καλώ με την ελπίδα οτι θα'ρθεις

Μαρτύριο καθημερινό αλλά μου δίνει ζωή

θυμωμένος,προβληματισμένος όμως συγχρόνως γαληνεύει η ψυχή

Τα δάκρυα μου κυλάνε και ο πόνος κυριαρχεί

χάρις σ'αυτά όμως γίνεται η καρδιά μου να ποτιστεί

Ψεύτικα χαμόγελα από πρόσωπα που εύκολα ξεχνούν

Λέξεις γεμάτες από υποκρισία βγαλμένα από χείλη που δεν τολμούν

Βήματα δήθεν θαραλέα & τολμηρά που ποτέ δεν έρχονται να με βρουν

Βλέμματα από μάτια που ποτέ ίσως δεν ήθελαν να με δουν

Αχ,μοναξιά μπορεί ούτε κ εσυ να με καταλαβαίνεις αλλά τουλάχιστον με αντέχεις

Άλλοι λένε πως συνεχώς μας κηνυγάς αλλά ξέρω πολύ καλά πως τα θυματά σου δεν επιλέγεις

Αντίθετα οι άνθρωποι κάνουν επιλογές

Ευτυχώς ή δυστυχώς,άλλοτε λάθος & άλλοτε σωστές

Ειλικρινά όμως πόση δύναμη χρειάζεται να βάλει κανείς απ'τα αγκαθωτά δεσμά σου να ελευθερωθεί?

Πές μου σε παρακαλώ  είναι δυνατόν κανείς απ'το μοιραίο σου άγγιγμα να αναστηθεί?

Μπορεί κανείς να συνεχίζει να ζει ενώ απ'το μαστιγιό σου έχει βίαια πληγωθεί?

Πως γίνεται μόλις μου παρουσιαστεί μια γλυκιά μορφή η συμβίωση μαζί σου αμέσως να ξεχαστεί?

Έχω οριμάσει με τις ταλαιπορημένες σκέψεις που με βασανίζουν

οι περισσότεροι νομίζουν πως δεν εχω απλά οριμάσει αλλά έχω γεράσει,παρόλο  που καλά δεν με γνωρίζουν

Ονειροπόλος είμαι όμως εσυ τίποτα δεν με έχεις κάνει

κι όμως φοιτητής,παλαιστής,τρελός,ρομαντικός, εναλλακτικός έχω γίνει χάρη σε κάποια άλλη

Δεν ξέρω καν ποιά είναι(ή ξέρω!!??) παρ'όλα αυτά ξέρω οτι θα είναι πάλι εκεί

Όταν κουρασμένος ανυπόμονα θα γείρω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι

ΕΧΩ ΠΕΡΙΗΓΗΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΙΟ ΑΦΙΛΟΞΕΝΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΩ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ 

ΕΠΕΦΤΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΚΟΝΤΑΡΙΑ & ΞΙΦΗ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΑΤΩΣΕΙ

. . . . . . .