EΦIAΛTHΣ

Ήταν μεσάνυχτα όταν ξύπνησε ένα κοριτσάκι εξαιτίας του απρόσμενου ταξιδιού της στην κοιλάδα των ονείρων.Κάθησε λίγο να αφουγκραστεί την σιγή της νύχτας,σκέφτηκε τον εφιάλτη της και αποφάσισε να προσπαθήσει να κοιμηθεί πάλι και την αυγή να τον διηγηθεί στην μητέρα της.Ώρες ολόκληρες έμεινε ακίνητη,άναυδη,σκεφτική αγναντεύοντας το πυκνό σκοτάδι,την μαυρίλα του και κάποια στιγμή ο Μορφέας την πήρε στην τρυφερή αγκαλιά του άλλη μια φορά.

Ξύπνησε απότομα,πριν ξημερώσει δεν άντεχε άλλο έτρεξε προς το κρεβάτι της μητέρας της φωνάζοντας την με το γλυκό όνομα της μητρότητας.Η μητέρα πετιέται,ανοίγει τα μάτια της και ακούει την μικρούλα,την αγαπημενή της κόρη.Τότε αυτή άρχισε να περιγράφει τι είδε την νύχτα και να ρωτά για εξηγήσεις,για το νόημα του ονείρου της που για πρώτη της φορά δεν την κράτησε μεθυσμένη ως το πρωι.

Ρωτούσε επίμονα & ακατάπαυστα "Γιατί να πληγώνομαι τόσο στην πραγματική,καθημερινή ζωή ενώ γλιτώνω στην φαντασία,στην έκσταση του ονείρου από ακονισμένες λεπίδες & οπλισμένα τουφέκια::Γιατί άλλες φορές περπατώ σε καταπράσινους αγρούς και σε στολισμένες πόλεις με χαρούμενους κατοίκους αλλά όταν ανοίγω τα μάτια μου έρχομαι αντιμέτωπη με ερήμους από μπετόν και με καχύποπτους ανθρώπους που ζουν μέσα στην δυστυχία::Γιατί το όνειρο να μην είναι αλήθεια και η ζωή ψέμα::Γιατί:::"

Η μητέρα σηκώθηκε από το παλιό κρεβάτι της,πήρε το σπλάχνο της στα γονατά της και ψιθύρισε στο αυτάκι της:"χωρίς φαντασία & αισιοδοξία δεν υπάρχει αληθινή ζωή,η αγάπη κι η ομορφιά  δεν είναι παρά μόνο άδειες,ψυχρές λέξεις και τα όνειρα νεκρές νοσταλγίες και ελπίδες των τρελών" .Η κόρη επεξεργάστηκε  με το μυαλουδάκι της τα λόγια της μητέρας της και είπε:"Ναι καλά κατάλαβες δεν είδα εφιάλτη,απλώς αγνάντεψα για λίγα κλάσματα των δευτερολέπτων το βασίλειο των τρελών,των τολμηρών..Αχ,πόσο με πληγώνει η σύγκριση με την μολυσμένη χώρα που ζούμε..των στενόμυαλων-λογικών".

Αυτά είπε , η μητέρα της δίνει ένα γλυκό,ζεστό φιλί και δεν έχασε καθόλου χρόνο,ξεκίνησε να ολισθαίνει πάλι στις πλαγιές των λόφων..εκεί που άνηκε..Να κατρακυλά στις σχισμές του ονείρου,να γελά & να υμνεί τον σωτήρα της..το Όνειρο..το χάρισμα της που μέχρι πριν λιγοστές ώρες αποτελούσε Εφιάλτη.  

Σίγουρα αποτελεί μεγάλη επιρροή & έμπνευση το έργο του Χαλίλ Γκιμπράν του σπουδαίου ποιητή και καλλιτέχνη από τον Λίβανο