EΠETEIAKO ( Ή ENA AΛΛIΩTIKO ΠAPAMYΘAKI )

Eδώ και πολλά χρόνια τριγυρνώ 

με οδηγό την αγάπη,την αλήθεια με σύμμαχο τον γαλάζιο ουρανό

Έχω ταξιδέψει σε πολλά άγνωστα,ξεχασμένα μέρη μήπως βρω τον πολυποθητό μου προορισμό

αλλά όπως φαίνεται ίσως χρειάζεται να πάω και σε άλλες χώρες,τόπους μυστήριους που κανείς δεν ξέρει

Μόνος πάντοτε από τότε που ήμουν μικρό παιδί

...ναι,από τότε άρχισα να αναζητάω την απάντηση στο γιατί

Μόνος πάντοτε,αλλά κατάφερα να γνωρίσω,να περιηγηθώ σε τόπους και μύθους που ποτέ κανείς δεν θα φανταστεί

πόλεις,βουνά,θάλασσες και ποτάμια διασχίζω κάθε βράδυ αγναντεύοντας το ολόλευκο φεγγάρι δακρύζω

Είμαι περίεργος,πάντοτε ένιωθα ξένος στον τόπο που γεννήθηκα

Έχω γίνει πολύ διαφορετικός από εκείνη την στιγμή που κάτω από το Δέντρο αποκοιμήθηκα..

Από εκείνη τη στιγμή και μετά άρχισε για μένα ο χρόνος να σταματά

Έγινα οραματιστής μιας νέας κοινωνίας,μιας ουτοπίας 

..ναι έγινα ο εκφραστής μιας πρωτόγνωρης νοσταλγίας

Ταξίδεψα και στις πέντε ηπείρους,όμως γύρισα πίσω χωρίς αληθινούς φίλους

Απομονώθηκα...Απομονώθηκα σαν άγριο θηρίο στην φιλόξενη κλίνη της Φύσης

Κάπου εκεί στα δέντρα & στις σπηλιές είδα & τελικά γνώρισα την ομορφότερη γυναίκα που έχω συναντήσει

Επιβλητική η όψη της,ψηλή με κατάμαυρα μακριά μαλλιά 

Αναμφίβολα έμοιαζε με φιγούρα που έχει ξεπηδήσει από παραμύθια πολύ παλιά

Πλησίασα προς το μέρος της και την χαιρέτησα φιλικά

ακίνητη έμεινε για λίγο,κοιτάζοντας με επίμονα μα και προσεκτικά

Της μίλησα:" Ποιός λόγος σε κάνει και βρίσκεσαι εδώ?Στη μέση της απόμακρης κοιλάδας??Μήπως έχεις χαθεί,θες βοήθεια νεαρή μου κυρά??"

Χαμογέλασε και ευγενικά μου αποκρίθηκε:"Είμαι προστάτης αυτού του δάσους.Με λένε Αγνή.Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου,δεν χρειάζομαι όμως βοήθεια."

Συνέχισε να μιλά λέγοντας:"Συγχώρεσε με,αλλά είμαι γριά πια και ξεχνάω πολλά..Ζω για χιλιετίες στο δάσος και έχω αιώνες να δω μορφή διαφορετική απ'αυτή των ζώων.Μπορείς να μου πεις τι είσαι,γιατί δεν σε αναγνωρίζω??"

Έκπληκτος & τρομοκρατημένος της απάντησα οτι είμαι ένας άνθρωπος που δεν άντεχε άλλο να ζει μέσα στη πόλη κι ήρθε στο δάσος μήπως είναι εκεί το ιδανικό σπιτικό του.

Σκέφτηκε σιωπηλή για λίγο κι έπειτα κοιτάζοντας με,είπε:" Άνθρωπο είχα να δω πάνω από 1 0 0 0 χρόνια  σ'αυτό το μέρος,γι'αυτό δεν κατάλαβα τι πλάσμα ήσουν.Ξέρω όμως πολύ καλά τους προγόνους σου και μου έδειξε μια ομάδα πιθήκων που υψώνονταν σε ένα πελώριο δέντρο με ατέλειωτα,αχανή κλαδιά..Όπως σου είπα είμαι γερασμένη και γι'αυτό ξεχνάω,αλλά τώρα ξύπνησαν απ'τον ληθαργό τους μνήμες,εικόνες,βιώματα και ορίστε γιατί είχα ξεχάσει το είδος σου,εσάς τους ανθρώπους..

Ο ΛΟΓΟΣ ΗΤΑΝ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΤΑ ΣΑΣ ΚΡΑΤΗΣΑΝ  ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΟΝΑΧΑ  ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ..

Λέγοντας μου αυτό χάθηκε ξαφνικά μέσα στην άγρια βλάστηση κι έμεινα μόνος να σκέφτομαι αν είμαστε τίποτα μπροστά στο μυστήριο του κόσμου όπου ζούμε κι αν αυτό που αντιλαμβανόμαστε & ονομάζουμε ως πραγματικότητα,δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αφελής & ασφαλής εξήγηση στα καθημερινά μαγικά πράγματα που βιώνουμε,χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει..???;;;?...    

Y.Γ: Είναι επετειακή γιατί μ'αυτήν εδώ συμπληρώνονται 25 αναρτήσεις,25 καταρράκτες που πηγάζουν απ'την Χειμμαρώδη Αρμονία ..

 αυτός εδώ είμαι σε μια απ'τις πιο "νορμάλ" φωτογραφίες μου-στα αλήθεια :p -

V o c a r i D e i

Το μοναδικό που με κάθε φορά που το ακούω  με κάνει να ανατριχιάζω,να ιδρώνω,να "χάνομαι"..Ειδικά στο σημείο 3:10 - 3:20 περίπου καταρρέω,"σπάω",ξεφεύγω

Πόσα ξημερώτα μου έχει κρατήσει συντροφιά??..!!

Οι  Pain of Salvation στο άλμπουμ τους "Be" που είναι concept ασχολούνται με την ανθρώπινη ύπαρξη και στο συγκεκριμένο τραγούδι ζήτησαν απ'τους θαυμαστές τους να μπουν στην ιστοσελίδα τους και ν'αφήσουν τα μηνυματά τους,να πουν ό,τι θέλουν,ό,τι τους απασχολεί στον "τηλεφωνητή του Θεού"..Οι φωνές που ακούγονται σ'αυτό το τραγούδι λοιπόν είναι οπαδοί του συγκροτήματος και είναι απ'τα πιο φορτισμένα που ξέρω,είναι πολύ ξεχωριστό

Σκόρπιες Σκέψεις

Τι μπορεί να πει κανείς για τις μοναδικές στιγμές,για εκείνες τις στιγμές που σε σημάδεψαν είτε ήταν πέρυσι,είτε ήταν μόλις χτες??

Οχι,δεν είμαι απ'αυτούς που υπερηφανεύονται πως γνωρίζουν τα πάντα & οτι η ζωή που έκαναν μετρά σαν 1000 συνηθισμένες ζωές

Μη με παρεξηγείς αλλά ειλικρινά κι εγώ κάτι έχω γευτεί απ'την ολότητα του σύμπαντος,παρότι με έμαθαν να ζω σαν λακκές

Έχω κάνει φιλίες με εχθρούς & έχω αντιμετωπίσει φίλους που πλέον με έχουν λησμονήσει

Έχω περιηγηθεί σε βουνά,νησιά,λόφους & ποτάμια,έλαβα τα δώρα που απλόχερα παρέχει η φύση

Έχω χαθεί σε νεκροταφεία & μοναστήρια,προσεύχομαι με όλη μου την ψυχή κι ας με έχουν αφορίσει

Έχω γνωρίσει τον Έρωτα αν κι εκείνος δεν γύρισε να με κοιτάξει ποτέ,ούτε με δέχτηκε μα ποτέ ήσυχο μα ποτέ δεν θα με αφήσει

Γεννιόμαστε μοναδικοί & αγνοί

Οι περισσότεροι από εμας καταβροχθίζονται από τα χρόνια,το σχολείο & τους γονείς

Μασσιόμαστε ακατάπαυστα στα λαίμαργα τερηδονάτα σαγόνια του συστήματος που θα σταματήσει μόνο αν δεν μείνει ξύπνιος κανείς

Σου μιλάω για τον Έρωτα και τα άλλα μυστήρια κι πιστεύεις οτι δεν ξέρω τι λεω & οτι είμαι πολύ αφελής

Ήλιος & Σελήνη,Μέρα & Νύχτα,Δύση & Ανατολή συνυπάρχουν κι ανυπόμονα περιμένουν σ'αυτά να αφεθείς

Η ζωή του κάθε ανθρώπου εξαρτάται απ'τις επιλογές

Η ευτυχία του κάθε ανθρώπου εξαρτάται απ'τις επιλογές που κάνει σε απλές καθημερινές στιγμές

Η αγάπη που νιώθει ο καθένας μας εξαρτάται απ'το πόσο μπορεί να αντέξει και να δώσει καθώς κι αν έκανε επιλογές σωστές

Ο θανατός του καθένα μας εξαρτάται αν θα χαρακτηρισθεί ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος εάν η ζωή του,η ευτυχία & η αγάπη του ήταν αρκετές

Πολλές φορές νιώθω πως χάνω την αίσθηση του τόπου & του χρόνου,νιώθω έντονα πως ζω ετεροχρονισμένες αγάπες και ζωές

Νιώθω πως τα σπουδαιότερα πράγματα δεν γράφτηκαν σε πανάκριβες περγαμηνές αλλά μάλλον σε σελίδες λευκές

Νιώθω πως τα ομορφότερα κορμιά δεν είναι ντυμένα πάντοτε στα απαλότερα μετάξια αλλά καμιά φορά σκεπάζονται κι από ματωμένες προβιές

Νιώθω πως τα λόγια δεν μπορούν,δεν αρκούν να περιγράψουν τα πάντα..να που χρειάζονται οι κινήσεις,τα βλέμματα..οι μυρωδιές

Εμπνέομαι απ'το ταξίδι & τον τελικό προσδιορισμό

Εμπνέομαι από μια ηλιόλουστη μέρα

Εμπνέομαι από την έλξη που μου προκαλεί η πένα

εμπνέομαι και από εσένα 

Όταν & τότε ...

Όταν δεν θα έχω πια δύναμη & όταν η ζωή αποδειχθεί εφήμερη

Όταν θα είμαι μόνος στο σκοτάδι & όταν θα μου λείπει το δικό σου χάδι

Όταν θα πλανιέμαι δίχως σκοπό & όταν δεν θα τολμήσω να σου πω σ'αγαπώ

Όταν ο πόνος δεν θα αντέχεται & όταν η ψυχή μου απελπισμένη θα προσεύχεται

Τότε θέλω να είμαστε μαζί..

Όταν δεν θα υπάρχουν εξηγήσεις & όταν θα βιαστείς να με μισήσεις

Όταν θα σκέφτομαι εσένα & όταν εσύ εμένα

Όταν θα αντικρίζω κενό βλέμμα & όταν θα στηρίζεσαι στην υποκρισία,στο ψέμμα

Όταν ο χρόνος θα περάσει αφήνοντας ανεξίτηλα σημάδια & όταν τα μαγουλά μου θα γεύονται τα δικά σου χάδια

Τότε θέλω να είμαστε μαζί..

Όταν οι μέρες θα περνούν & όταν ερωτευμένα αγγελούδια με εμάς θα γελούν

Όταν θα έχουμε πληγωθεί και οι δυο & όταν θα υπάρχει ψυχρότητα και δεν θα μπορούμε να πούμε ούτε ένα αστείο

Όταν οι ενοχές θα μας πνίγουν & όταν οι προθεσμίες λήγουν

Όταν μετανιώνουμε για πράγματα που έχουμε κάνει & όταν δακρυσμένοι παραδεχόμαστε πως η αγάπη ποτέ δεν χάνει

Τότε θέλω να είμαστε μαζί ..

Όταν κανείς δεν θα τολμά να βγάλει μιλιά & όταν θα βρισκόμαστε σ'άλλη διάσταση ανταλάσσοντας τρυφερά φιλιά

Όταν θα είσαι δίπλα μου και θα σου χα'ι'δεύω τα μαλλιά & όταν μες στο κρύο θα με ζεσταίνεις με τη δική σου αγκαλιά

Όταν με την φαντασία μας θα ταξιδεύουμε σ'όλου του κόσμου τις μεριές & όταν με τίποτα δεν θα κλέινουν πλήρως οι πληγές

'Οταν καταλάβεις της αγάπης τη σημασία & όταν ζούμε για να την υπηρετούμε 

Τότε θα έχουμε φτάσει στην Αθανασία 

Αλλη μια ηλίθια ανάρτηση

Αφορμή τώρα που σας γράφω είναι οτι δεν έχω τι άλλο να κάνω..Τι εννοώ,ε??Ήρθα πάλι Αθήνα για να δω τι θα γίνει τελικά με το Πανεπιστήμιο,αν θα συνεχιστεί η κατάληψη ή οχι(και γιατί είχα βαρεθεί στο σπίτι μου) και ήρθε μαζί μου και ένας ξαδερφός μου.Πολύ καλό παιδί είναι και ήσυχος,όλη την μέρα κάθεται όπως και γω τώρα μπροστά απ'τον υπολογιστή..Το σπίτι που μένω,που νοίκιασα είναι μια γκαρσονιέρα σε μια καταθλιπτική πολυκατοικία και όπως φαντάζεστε είναι μικρή.Δεν έχω σχολή,δεν έχω τώρα υποχρεώσεις και όταν και όποτε βγαίνω αυτές τις μέρες φέρνω μαζί μου και τον ξαδερφό μου παντού.Ε,κάποια στιγμή βαριέμαι και καταντάει κουραστικό,θα ήθελα να έκανα τα "δικά" μου,να ήμουν μόνος..Ίσως και να διάβαζα μπα σίγουρα θα διάβαζα(!!!),σίγουρα θα έπαιζα μπάσσο και θα έκανα κι άλλα..
Ας αλλάξω όμως τώρα θέμα.
Είσαστε έτοιμοι??Εγώ θέλω να πιστεύω πως γεννήθηκα έτοιμος( :) χαχα)!!

Μεγάλωσα,το βλέπω κοιτάζω τα μούτρα μου στον καθρέπτη και σκέφτομαι "πφφ..ασε δεν θα ξυριστώ ούτε σήμερα".Μεγάλωσα,τα άτομα που κάναμε παρέα σπουδάζουν,δουλεύουν,υπηρετούν την "πατρίδα",οδηγούν...Ντύνονται πιο επίσημα,πιο προσεκτικά( πάω στίχοιμα διαβάζουν για τις τάσεις της μόδας),και καλά οι κοπέλες έγιναν πλέον γυναίκες(ας γελάσω) αλλά βρε συ πως πετάς τις φόρμες,τα αθλητικά παπούτσια και πλέον κυκλοφοράς μόνο με τζιν,πουκάμισα και τρέντικα μπλουζάκια?Βάζεις τα καλά σου,την κολώνια σου,παίρνεις κρυφά τον αναπτήρα πάνω απ'τον πάγκο της κουζίνας ρίχνεις ένα βλέφαρο στο σπίτι μήπως είναι κανείς μέσα( αν είναι του λες ένα "βγαίνω!!θ'αργήσω!!") κι ένα άλλο στο πορτοφόλι(αν δεν έχεις χρήματα ζητάς ή πολύ απλά παίρνεις) και φεύγεις(άμα είσαι και μάγκας-πλέον δεν χρειάζεται να έχεις αρχίδια για να ανaκυρηχτείς- κλείνεις την πόρτα με δύναμη)..
  ΕΚΔΟΧΗ Α΄
Προηγούνται οι κυρίες.Βγαίνοντας απ'το σπιτάκι σου είτε πηγαίνεις στο αμάξι σου αν οδηγείς,είτε μπαίνεις στου γκομενού σου αυτές είναι οι επιλογές.Πλέον δεν μπαίνεις καθόλου σε λεωφορείο,μεγάλωσες πια,είσαι ντυμένη στην τρίχα και πως να μπεις σ'αυτό το "βρωμερό" μέσο?? Ούτε παίρνεις ταξί απ'το σπίτι να μην λέει η μαμά & ο μπαμπάς οτι χαλάς και πολλά λεφτά...Ανεξαρτήτος αν ήρθε ή οχι να σε πάρει απ'το σπίτι σου(δεν ξέρω μπορεί να πήγες να τον πάρεις εσύ κιόλας) κάποια στιγμή θα συναντηθείτε.Θα φιληθείτε,θα χουφτωθείτε ίσως,θα κάνετε λίγη ώρα ν'αποφασίσετε που θα πάτε να κάτσετε(κι ας ξέρατε κι οι δυο ήδη από πριν).Θα μπείτε στο μαγαζί,αφού επανελλειμένως τον έχεις ρωτήσει αν του αρέσει το νέο σου τσαντάκι,το χρώμα των νυχιών σου και αν σε δείχνει κοντή αυτό το κολιέ :p Θα ξινήσεις τα μούτρα σου όταν δεις κάποιον-α που τον/την ξέρεις αλλά έχετε καιρό να μιλήσετε όμως αν είναι στο δρόμο σας ίσως μιλήσετε και θα εκφραστείς με υποκρισία..Ίσως σου κάνει μούτρα και σου ζητήσει εξηγήσεις ο "αγαπημένος" σου αν δεν ήξερε για αυτό το πρόσωπο(ιδίως αν είναι αρσενικό).Θα κοιταχτείς στον καθρέπτη του μαγαζιού θα το επαναλάβεις πολλές φορές,κάποια στιγμή θα φτάσει η ώρα της παραγγελίας..Για 10093476511496287 φορά διαλέγεις να σου φέρουν το ίδιο και όμως θεωρείς τον εαυτό σου τολμηρό & δυναμικό,είσαι γκόμενα-κάποιος ασχολήθηκε μαζί σου-...Βαριέμαι να γράψω,να συνεχίσω περισσότερο αρκετά λέρωσα το λαμπρό υλικό του μπλογκ μου..
       ΕΚΔΟΧΗ Β΄
Βγαίνεις απ'το σπίτι σου,λες ωραία πάλι θα πηδήξω απόψε ενθουσιασμένος(έχεις καιρό να το κάνεις..) ή σκέφτεσαι πάλι θα μου ζητήσει να το κάνουμε(έχεις βαρεθεί..την έχεις βαρεθεί).Νευριάζεις που πάλι δυσκολεύεστε να αποφασίσετε το που να πάτε,αν σου έχει δώσει αέρα της μιλάς κι άσχημα αυτή προσπαθεί να σε ηρεμήσει..ξέρει το ευαίσθητο σημείο σου(δεν είναι και τόσο δύσκολο,όσο μικρό και να'ναι θα το βρει..),της λες άντε πάμε.Μπαίνετε μέσα ξενερωμένος όλο το ίδιο μέρος,οι ίδιες φάτσες..ωπ.για κάτσε α,ναι να και αυτή η μελαχρινή με την κωλάρα(πόσο ηλίθιος νιώθω που γράφω αυτή την λέξη..),ωραία μια χαρά..Πίνετε,τρώτε,χουφτώνεστε,τσακώνεστε,γκρινιάζετε,προσπαθείτε να δείτε το κινητό κρυφά όταν έρχετε μήνυμα...κι αυτό Εις τους αίωνας των αιώνων.Αμην.
Βαριέμαι να γράψω,να συνεχίσω άλλο...
Τελικά σας βρίσκει το βράδυ (αν έχετε κάποια αυτοεκτίμηση) σε κάποιο ερημικό μέρος,μπορεί να είναι και λίγο ρομαντικό μπράβο σας!!Αν δεν έχετε αυτοεκτιμηση δεν απολαμβάνετε το μέρος αφού μένετε κλεισμένοι μέσα στο αμάξι και άβολα πηδιέστε...

Υ.Γ(1):Δεν μ' αρέσει να κάνω γενικεύσεις & να βάζω σε κατηγορίες τους ανθρώπους..Δεν μ' αρέσει να "κολλάω" σε ταμπού..Δεν μ' αρέσει η κατινιά & το κουτσομπολιό..Είμαι φεμινιστής(δεν μισώ τους άνδρες & ούτε προσκυνώ τις γυναίκες,απλά θέλω τα αυτονόητα:ισότητα,ειλικρίνεια,σεβασμό,ενδιαφέρον,επικοινωνία αλλά αυτά θεωρούνται ουτοπικά οχι αυτονόητα..ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ,γέρων,νέων,αφρικανών,λατίνων,παιδιών,χριστιανών,βουδιστών έτσι λοιπόν είμαι και φεμινιστής).Μάλλον δεν θα αφιερώσω(:p) άλλη ανάρτηση σε παρόμοιο θέμα
Υ.Γ(2):Δεν ξέρω αλλά αυτή και η προηγούμενη ανάρτηση,μην σου πω και η παραπροηγούμενη(πω,πω 3 ολόκληρες...) ανάρτηση είναι ηλίθιες..Δεν μ' αρέσουν,θα ζούσα κι ας μην τις έγραφα

Όμως με τίποτα δεν αντέχω αυτούς που εκμεταλλεύονται,που δεν αγαπάνε τον ίδιο τον εαυτό και όμως πουλάνε παραμύθια,εκβιάζουν συναισθήματα,λένε ψέμματα,νοιάζονται μόνο για το κορμί και οχι για τον άνθρωπο...και νομίζουν πως είναι μάγκες και πως όλοι τους ζηλεύουν...ΓΕΛΑΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ,ΜΕΝΩ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΚΙ ΑΣ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ-ΔΙΠΛΑ..

MIA ΔIAΠIΣTΩΣH,MIA EΞOMOΛOΓHΣH & ENA EYXAPIΣTHPIO

Μια διαπίστωση πως όλα είναι μπουρδέλο,όσο και να την σιχαίνομαι την καταστροφολογία-κινδυνολογία αυτό ισχύει.Δεν μ'αρέσει να μιλάω για την πολιτική ή την οικονομία-δεν ξέρω ίσως και να είναι το ίδιο πράγμα αφού πλέον η μοναδική  της αρμοδιότητα είναι πως να δανείζεται,πως να "πουλιέται" αμαχητί,πως οι γραβατάκηδες να κάνουν συνέχεια ηλίθιες,βαρετές,ανούσιες δηλώσεις,πως να προστατεύουν τους έχοντες & να προσπαθούν να αρπάξουν απ'τις υπόλοιπες τάξεις..-.
      Στην παιδεία η κατάσταση θλιβερή,ανοίγουν τα σχολεία με ελλέιψεις στα βιβλία(!!) και στη τριτοβάθμια εκπαίδευση πολλές σχολές συνεχίζουν να έχουν κατάληψη(σε αυτήν που φοιτώ σήμερα "αποφασίστηκε¨ ν'ανοίξει-καιρός ήταν γιατί αν συνεχιζόταν ίσως να χανόταν πέρα απ'την εξεταστική και το εξάμηνο..ας ανοίξει και ας πάρω τον πούλο στα μαθήματα,τουλάχιστον να γίνουν απ'τον Οκτώβριο τα μαθήματα για το νέο εξάμηνο..).Κάθε χρόνο ή σχεδόν κάθε χρόνο,ανακοινώνονται νέες τροποποιήσεις & νέες αλλαγές και η κατάσταση παραμένει ίδια,εχω σιχαθεί να ακούω ρητορείες & λόγους περί προόδου και στην πραγματικότητα να μένουν τα προβλήματα ή ακόμη και να αναπαράγονται...
Δεν ξέρω αλλά όσο καταλαβαίνω ή ερμηνεύω τα όσα συμβαίνουν τόσο περισσότερο θυμώνω,τόσο περισσότερο θέλω να φύγω να πάω κάπου μακρυά από γραβατάκηδες,φλώρους,τσούλες,κινητά και λεφτά..αυτό που θέλω είναι να ζω απλά,έχοντας ως στέκι την φύση και κάνοντας πράγματα που με γεμίζουν,που έχουν για μένα σημασία..
     Θυμάμαι πόσο πολύ αντιπαιδαγωγικό είναι οι εξετάσεις για να "περάσεις" στα ΤΕΙ και στα ΑΕΙ,αυτές οι πανελλήνιες εξετάσεις...Κυριολεκτικά πολύ κακό για το τίποτα,σιγά δεν είναι το σπουδαιότερο πράγμα και ούτε θα σου πει αν είσαι "καλό ή κακό παιδί"  -ακόμη για μένα δεν δείχνει καν το επιπεδό σου σαν μαθητής- ένα κωλόχαρτο.Τι πως γίνεται ένα χαρτί με βαθμολογίες να σε χαρακτηρίσει ή να σου εγγυηθεί μια καλύτερη ζωή??Πως μπορούν 6 ή 7 βαθμοί να σε "χωρέσουν" και να σε κάνουν απ'την όμορφη ηλικία των 18 να μάθεις οτι εξαρτιέμαι απ'αυτούς τους βαθμούς και ανάλογα το πως θα έχω γράψει θα καταφέρω ή δεν θα καταφέρω τίποτα στη ζωή μου??Δεν υπάρχει χειρότερος συλλογισμός...Με σωστές βάσεις απ'τις προηγούμενες τάξεις,με οργανωμένο διάβασμα όπου θα συνοδεύεται και από ηρεμία,χαλάρωση & διασκέδαση θα γράψεις αν στα αλήθεια έχεις στόχο να μπείς σε μια σχολή..Αν τα θέματα είναι δύσκολα θα είναι για όλους όχι μόνο για σένα και οι βάσεις εισαγωγής θα πέσουν.
     Εγώ personally έδωσα 2 φορές πανελλήνιες και αν τα πήγα καλά την δεύτερη φορά το οφείλω στο οτι έπρεπε να φύγω απ'το σπίτι μου-ήταν για μένα ζήτημα ζωής και θανάτου και γι'αυτό δήλωσα στο μηχανογραφικό μόνο μια σχολή κ μάλιστα ως τελευταία προτίμηση στην πόλη μου- και στο οτι κάπου ατένιζα είχα βάλει κάποιον στόχο..Και τελικά το κατάφερα & χάρηκα όσο να'ναι που θα μου δινόταν μια ευκαιρία,που θα πήγαινα σε πανεπιστήμιο(το είχα στο μυαλό μου σαν κάτι φοβερό,σαν ένα χώρο όπου υπάρχει ελευθερία,επικοινωνία και που οι πνευματικοί μου ορίζοντες θα διευρύνονταν...Τώρα νιώθω οτι εξαπατήθηκα,νιώθω απογοήτευση & αηδία..δικιά μου γνώμη είναι ,μην επηρεαστείτε),που θα ζούσα σε μια άλλη πόλη(αρχικά ήθελα Θεσσαλονική όμως τελευταία στιγμή δήλωσα Αθήνα και μέσα μου ήξερα πως εκεί θα περνούσα)...
    Δεν ξέρω όμως πραγματικά θυμώνω όταν με λένε φοιτητή(δεν θέλω να με ξέρουν έτσι...φταίει η εποχή που ζούμε να υποθέσω που ο φοιτητής εκφράζει μια απάθεια,βαριεμάρα & έλλειψη πρωτοβουλίας,επαναστατικότητας που συμπεριφέρεται σαν βαριεστημένος τεμπέλης..που δεν εκπροσωπεί την ζωντάνια της νιότης του...).
     Ας συστηθούμε εν συντομία,με λένε Παναγιώτη ή Πάνο αν και προτιμώ το Νότης(αλλά κανείς δεν με λέει έτσι) και γεννήθηκα το 1990.Από μικρός ήμουν ονειροπόλος,χρησιμοποιούσα την φαντασία μου μ' άρεσε να γεμίζω τα τετραδία μου με χαρακτήρες που ζούσαν μέσα στην σκέψη μου,να ζωγραφίζω και να ονειρεύομαι.Όσο μεγάλωνα και ακόμα και τώρα συνεχώς εξελίσσω τα δημιουργήματα των σκέψεων μου,είτε έχω είτε οχι χρόνο ελέυθερο θα τον βρω,δεν αντέχω αν δεν ονειροπολήσω...
      Ήταν ζήτημα ζωής & θανάτου να φύγω απ'την οικογενειά μου,έτσι έγραψα πιο πάνω,ναι γιατί ένιωθα απίστευτη πίεση με είχαν "καβαλήσει" με την θελησή μου και την διστακτικότητα μου μήπως τους στεναχωρήσω..Οι γονείς μου πολλοί διαφορετικοί απ'εμένα,είναι πιο ρεαλιστές & προσπαθούν να τα ερμηνεύσουν όλα σύμφωνα με όσα τους έμαθαν..Πως να μη φύγω και να κάτσω να διαβάσω πάλι μια χρονιά,όταν ο πατέρας μου είναι βοσκός(οχι οτι έχω κάτι με το επάγγελμα μια χαρά είναι,αλλά μην προσπαθείς να το επιβάλλεις,σεβάσου την θελησή μου..) και είχα περάσει ένα μαρτυρικό καλοκαίρι όταν τέλειωσα το σχολείο και δεν έγραψα "καλά"??Όταν ήμουν βέβαιος πως αν δεν κάνω κάτι,θα καταλήξω με ζουρλομανδύα??Όταν ήξερα πως δεν υπάρχει καμιά κατανόηση να καταλάβουν οτι είμαι πλέον αρκετά μεγάλος και έχω τον δικό μου χαρακτήρα,οτι είμαι μοναδικός και οτι το μόνο που μου ανήκει είναι η ζωούλα μου??Θα μπορούσα να έγραφα ατέλειωτες σειρές λέγοντας τα όσα πέρασα & ένιωσα (σίγουρα υπάρχουν και πολύ χειρότερα,δεν είμαι αχάριστος..και ξέρω πως απλά δεν μπορούσαν να καταλάβουν,να με καταλάβουν..είμαστε διαφορετικοί..δεν είμαι έγω σπουδαίος και αυτοί ασήμαντες υπάρξεις που ντροπιάζουν την ανθρωπότητα..είμασταν & είμαστε διαφορετικοί) αλλά δεν αξίζει & ούτε θέλω να το κάνω..
      Εκείνο τον καιρό,εκείνη την εποχή ήμουν μόνος απολύτος μόνος,μ'έμαθα απέξω & ανακατωτά..Ήταν μια παράξενη περίοδος αλλά δεν λύγισα..τελικά..γιατί αμέτρητες φορές έχανα την ψυχραιμία μου και κυριευόμουν απ'την τρέλα και την αίσθηση οτι θα είμαι για πάντα δυστιχισμένος,οτι δεν θ'αντέξω...Όμως είμαι ακόμα εδώ,είχα όντως φύγει αλλά γύρισα..Τέλος με την εξομολόγηση-ξεβράκωμα...

  Στα αλήθεια ευχαριστώ

•   δυο ανθρώπους που μου έδωσαν το φιλί της ζωής,θα συνεχίζω να σας το λέω  αγαπημένες μου
• την μουσική που με συντροφεύει παντώς καιρού/καταστάσεων/και πολλών αλλων ακόμα.Ένα δείγμα είναι :oι RUSH,οι IRON MAIDEN,οι CAMEL,οι MERCYFUL FATE & KING DIAMOND,οι PAIN OF SALVATION,οι URIAH HEEP,οι FF.C,ο Νίκος Ξυλούρης και τώρα συνεχίζουν αλλά έχουν προστεθεί και άλλοι εξαιρετικοί καλλιτέχνες:Αρλέτα,Ν.Μποφίλιου,Θάνος Μικρούτσικος,Βασίλης Λέκκας,Μάριος Φραγκούλης,Jethro Tull,Mονικα,Mastodon,Crimson Glory καθώς και πολλοί άλλοι
• τα βιβλία και τους συγγραφείς τους.Ετσι λοιπόν σ'ευχαριστώ Tom Robbins,Khalil Ghibran,H.P.Lovecraft,E.A.Poe,Michael Moorcock,Νίκο Καββαδία,Εύαγγελε Παπανούτσο,Μάριε Χάκκα,Οδυσσέα Ελύτη,Κώστα Καρυωτάκη,Vladimir Mayakovsky,Ιούλιε Βερν
• την γειτονιά όπου έζησα,μεγάλωσα εκεί έμαθα τι είναι η φιλία,το παιχνίδι,οι βόλτες,οι τσακωμοί,οι 'κλίκες',η ανεμελειά και πολλά  άλλα
• και επειδή είμαι και ψώνιο,παραδέχομαι την ικανοτητά μου να αντλώ δύναμη & μόλις καταλάβω για κάποιο πρόσωπο οτι έχει κάτι θα προσπαθήσω έστω δειλά να το γνωρίσω,ακόμη και ένας άγνωστος όμως λειτουργεί σαν εφαλτήριο για να βελτιωθώ,να αναθεωρήσω απόψεις & να "ψαχτώ"
• τους γονείς και τον αδερφό μου,πολλές φορές(μα πάρα πολλές) μου έδιναν λύσεις σ' ένα κρίσιμο ερώτημα: "Τι δεν θέλω να γίνω??".Μπορεί να μην ήξερα κι ακόμη ακριβώς να μην ξέρω τι θέλω να κάνω αλλά ήξερα το τι δεν θέλω,σας ευχαριστώ που λειτουργείτε ως παραδείγματα προς αποφυγήν :p .Όμως ειλικρινά σας ευχαριστώ και για όσα μου προσφέρατε,μου προσφέρετε και για όλα όσα έχουμε περάσει

EΦIAΛTHΣ

Ήταν μεσάνυχτα όταν ξύπνησε ένα κοριτσάκι εξαιτίας του απρόσμενου ταξιδιού της στην κοιλάδα των ονείρων.Κάθησε λίγο να αφουγκραστεί την σιγή της νύχτας,σκέφτηκε τον εφιάλτη της και αποφάσισε να προσπαθήσει να κοιμηθεί πάλι και την αυγή να τον διηγηθεί στην μητέρα της.Ώρες ολόκληρες έμεινε ακίνητη,άναυδη,σκεφτική αγναντεύοντας το πυκνό σκοτάδι,την μαυρίλα του και κάποια στιγμή ο Μορφέας την πήρε στην τρυφερή αγκαλιά του άλλη μια φορά.

Ξύπνησε απότομα,πριν ξημερώσει δεν άντεχε άλλο έτρεξε προς το κρεβάτι της μητέρας της φωνάζοντας την με το γλυκό όνομα της μητρότητας.Η μητέρα πετιέται,ανοίγει τα μάτια της και ακούει την μικρούλα,την αγαπημενή της κόρη.Τότε αυτή άρχισε να περιγράφει τι είδε την νύχτα και να ρωτά για εξηγήσεις,για το νόημα του ονείρου της που για πρώτη της φορά δεν την κράτησε μεθυσμένη ως το πρωι.

Ρωτούσε επίμονα & ακατάπαυστα "Γιατί να πληγώνομαι τόσο στην πραγματική,καθημερινή ζωή ενώ γλιτώνω στην φαντασία,στην έκσταση του ονείρου από ακονισμένες λεπίδες & οπλισμένα τουφέκια::Γιατί άλλες φορές περπατώ σε καταπράσινους αγρούς και σε στολισμένες πόλεις με χαρούμενους κατοίκους αλλά όταν ανοίγω τα μάτια μου έρχομαι αντιμέτωπη με ερήμους από μπετόν και με καχύποπτους ανθρώπους που ζουν μέσα στην δυστυχία::Γιατί το όνειρο να μην είναι αλήθεια και η ζωή ψέμα::Γιατί:::"

Η μητέρα σηκώθηκε από το παλιό κρεβάτι της,πήρε το σπλάχνο της στα γονατά της και ψιθύρισε στο αυτάκι της:"χωρίς φαντασία & αισιοδοξία δεν υπάρχει αληθινή ζωή,η αγάπη κι η ομορφιά  δεν είναι παρά μόνο άδειες,ψυχρές λέξεις και τα όνειρα νεκρές νοσταλγίες και ελπίδες των τρελών" .Η κόρη επεξεργάστηκε  με το μυαλουδάκι της τα λόγια της μητέρας της και είπε:"Ναι καλά κατάλαβες δεν είδα εφιάλτη,απλώς αγνάντεψα για λίγα κλάσματα των δευτερολέπτων το βασίλειο των τρελών,των τολμηρών..Αχ,πόσο με πληγώνει η σύγκριση με την μολυσμένη χώρα που ζούμε..των στενόμυαλων-λογικών".

Αυτά είπε , η μητέρα της δίνει ένα γλυκό,ζεστό φιλί και δεν έχασε καθόλου χρόνο,ξεκίνησε να ολισθαίνει πάλι στις πλαγιές των λόφων..εκεί που άνηκε..Να κατρακυλά στις σχισμές του ονείρου,να γελά & να υμνεί τον σωτήρα της..το Όνειρο..το χάρισμα της που μέχρι πριν λιγοστές ώρες αποτελούσε Εφιάλτη.  

Σίγουρα αποτελεί μεγάλη επιρροή & έμπνευση το έργο του Χαλίλ Γκιμπράν του σπουδαίου ποιητή και καλλιτέχνη από τον Λίβανο

TΩΡA ΣYNEIΔΗTOΠOIΩ ......

Η ρουτίνα της βαρετής πόλης με έχει ξεκάνει,στα αλήθεια απορώ & εν μέρη θαυμάζω όσους αντέχουν τα καθημερινά της προβλήματα,τις τοξικές σκοτούρες της και τη βιασύνη της.Εγώ όμως μια φορά την εβδομάδα επιθυμώ να γνωρίσω την "εξορία" και να αγκαλιάσω τη φύση,η οποία υπομονετικά περιμένει την ανθρώπινη συντροφιά που τόσο πολύ ζητά και ας μην μας έχει ανάγκη όσο εμείς εκείνη..

Κάθε εβδομάδα προσπαθώ να βρω το χρόνο και το θάρρος να ταξιδέψω στα όμορφα & ήσυχα μέρη της -ακόμα και αν συνέχεια τα ίδια σχεδόν μέρη επισκέπτομαι- απολαμβάνω τις πράσινες ζωγραφιές της & το μελωδικό της τραγούδι.Μπορεί να ζούμε σ'ένα απόμακρο περιβάλλον αλλά εμείς οι ίδιοι είμαστε ψυχροί,απόμακροι,αγχωμένοι,φιλύποπτοι & ζαλισμένοι απ'το πικρό ποτήρι της αδιαφορίας καθώς και της φιλαργυρίας.

Ευτυχώς η χώρα μας  είναι προικισμένη με μαγικά τοπία που σπάνια συναντάς σε υπόλοιπες και όμως εμείς αναζητούμε την ουσία(αν την αναζητούμε) και μένουμε "κολλημένοι" στα ματαιόδοξα έργα μας,στις τυποποιημένες σχέσεις και στον εμπαιγμό ο,τιδήποτε & οποιουδήποτε δεν είναι συνδεδεμένος και σύμφωνος με την κοινή γνώμη.Αποδεικνύοντας περίτρανα την μικρότητα της ύπαρξης μας.

Οχι δεν λέω οτι το νόημα βρίσκεται σε κάποιο πυκνό δάσος,δίπλα από μια έρημη εξωτική(ή οχι) ακτή ή στο χώρο μιας βιβλιοθήκης ή ενός θεάτρου-όλα αυτά χρειάζονται αλλά το καθένα από μόνο του είναι αδύναμο πολλές φορές να σε γεμίσει-.Όμως πιστεύω πως όλα αυτά και ειδικά η φύση,το δάσος είναι η λύση μιας απλής & συγχρόνως πολύπλοκης συνάρτησης που ονομάζεται Ζωή.Εκεί βρίσκεται και περιμένει ανυπόμονα να ανακαλυφτεί,να λυθεί,να κατακτηθεί,να αγαπηθεί.Δεν χρειάζεται να είσαι μαθηματικός για να την λύσεις,χρειάζεται όμως να είσαι άνθρωπος για να την κατανοήσεις..

Πολλοί άνθρωποι κάποια στιγμή ίσως να την αναζητήσουν αλλά με λάθος τρόπο οι περισσότεροι,έτσι λίγοι πραγματικά αντικρύζουν και ζουν τον κόσμο έτσι όπως τον έπλασε και τον ονειρεύτηκε ο Δημιουργός.Η φύση είναι αναγκαία για τον άνθρωπο όπως η τροφή για τα ζώα,το χάδι για το μωρό,η προσευχή για τον πιστό.Η φύση σου διδάσκει πολλά και δεν θα ήταν υπερβολή αν την παρομοιώσουμε με την Αγάπη,αφού και οι δυο λατρεύουν να δίνουν και οχι να παίρνουν..

Αν όμως έμαθα πράγματι κάτι απ'όλες αυτές τις αποδράσεις είναι το εξής: Πήγαινα στην εξοχή για να ψάξω την ηρεμία,την ησυχία & την αλήθεια,όντως ένιωθα πνιγμένος και ήθελα(ζητούσα) την μοναξιά..έτσι έχω καθίσει μόνος στο φιλόξενο πάρκο,έχω προσκυνήσει στο έρημο μοναστήρι,έκλαψα πάνω απ'ένα μισοκαταστρεμμένο πηγάδι χωρίς να με δει κανείς,καθώς βοσκούσα τα πρόβατα ανέβηκα πάνω στο ψηλότερο σημείο του λόφου και φώναξα με όλη μου τη δύναμη,βέβαιος οτι κανένας δεν θα με ακούσει..πόσο λάθος έκανα!!Όλοι γύρισαν,με είδαν και με άκουσαν..όλοι εκτός απ'αυτόν που απευθυνόμουν και έψαχνα σ'αυτές τις βόλτες..ναι όλοι εκτός από εσένα..

ΤΩΡΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩ πλήρως οτι αισθανόμουν μόνος γιατί δεν είσαι μαζί μου,οτι επισκεφτόμουν την ωραία φύση γιατί πίστευα οτι κάπου εκεί ανάμεσα στα καταπράσινα λιβάδια & στα ανθισμένα λουλούδια θα σε συναντούσα!Γιατί και εσύ το ίδιο γοητευτική & αναγκαία μου φαίνεσαι.Παρότι,απογοητεύομαι ακόμα ελπίζω οτι κάποια ηλιόλουστη μέρα θα σε δω,αν και τώρα όλα δείχνουν και κλίνουν στο αντίθετο.Και τότε θα μοιραστούμε τα πολύτιμα μυστικά μας,θα τολμήσουμε τις ωραιότερες επιθυμίες μας,τις πιο αγνές και μαζί θα βρεθούμε στον ευωδιαστό κήπο της Ζωής 

KATI ΓIA AYTHN THN ATIMH THN MONAΞIA

Τόσα χρόνια τρυφερά μ'αγκαλιάζεις

αμέτρητες φορές θετικά με ξαφνιάζεις

Συχνά με επισκέπτεσαι λες και για μένα ανησυχείς

πολλές μέρες & νύχτες σε καλώ με την ελπίδα οτι θα'ρθεις

Μαρτύριο καθημερινό αλλά μου δίνει ζωή

θυμωμένος,προβληματισμένος όμως συγχρόνως γαληνεύει η ψυχή

Τα δάκρυα μου κυλάνε και ο πόνος κυριαρχεί

χάρις σ'αυτά όμως γίνεται η καρδιά μου να ποτιστεί

Ψεύτικα χαμόγελα από πρόσωπα που εύκολα ξεχνούν

Λέξεις γεμάτες από υποκρισία βγαλμένα από χείλη που δεν τολμούν

Βήματα δήθεν θαραλέα & τολμηρά που ποτέ δεν έρχονται να με βρουν

Βλέμματα από μάτια που ποτέ ίσως δεν ήθελαν να με δουν

Αχ,μοναξιά μπορεί ούτε κ εσυ να με καταλαβαίνεις αλλά τουλάχιστον με αντέχεις

Άλλοι λένε πως συνεχώς μας κηνυγάς αλλά ξέρω πολύ καλά πως τα θυματά σου δεν επιλέγεις

Αντίθετα οι άνθρωποι κάνουν επιλογές

Ευτυχώς ή δυστυχώς,άλλοτε λάθος & άλλοτε σωστές

Ειλικρινά όμως πόση δύναμη χρειάζεται να βάλει κανείς απ'τα αγκαθωτά δεσμά σου να ελευθερωθεί?

Πές μου σε παρακαλώ  είναι δυνατόν κανείς απ'το μοιραίο σου άγγιγμα να αναστηθεί?

Μπορεί κανείς να συνεχίζει να ζει ενώ απ'το μαστιγιό σου έχει βίαια πληγωθεί?

Πως γίνεται μόλις μου παρουσιαστεί μια γλυκιά μορφή η συμβίωση μαζί σου αμέσως να ξεχαστεί?

Έχω οριμάσει με τις ταλαιπορημένες σκέψεις που με βασανίζουν

οι περισσότεροι νομίζουν πως δεν εχω απλά οριμάσει αλλά έχω γεράσει,παρόλο  που καλά δεν με γνωρίζουν

Ονειροπόλος είμαι όμως εσυ τίποτα δεν με έχεις κάνει

κι όμως φοιτητής,παλαιστής,τρελός,ρομαντικός, εναλλακτικός έχω γίνει χάρη σε κάποια άλλη

Δεν ξέρω καν ποιά είναι(ή ξέρω!!??) παρ'όλα αυτά ξέρω οτι θα είναι πάλι εκεί

Όταν κουρασμένος ανυπόμονα θα γείρω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι

ΕΧΩ ΠΕΡΙΗΓΗΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΙΟ ΑΦΙΛΟΞΕΝΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΩ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ 

ΕΠΕΦΤΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΚΟΝΤΑΡΙΑ & ΞΙΦΗ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΑΤΩΣΕΙ

. . . . . . .