Και ναι είναι γεγονός..βραβεύτηκααααα!!!Μάλιστα εις διπλούν!!Πρώτη φορά μου τυχαίνει να πάρω βραβείο στην μπλογκ-οκική μου καριέρα..Δεν μπορώ να σας κρυφτώ,ΤΟ ΧΑΡΗΚΑ!! Ο Ξύλινος Ιππότης,ένα ξεχωριστό πρόσωπο έδωσε και σε μένα αυτά τα 2 βραβεία-δωράκια (αν και τα έδωσε σε τυχαία επιλεγμένα άτομα..όπως και να έχει τον ευχαριστώ πολύ)
1.Nameyourfavoritesong: Ποιό να πρωτοδιαλέξω?...Λοιπόν "Seventh Son of A Seventh Son" των Iron Maiiiideeen :)
2. Nameyourfavouritedessert: A!!Τι θα γίνει κ εδώ δυσκολεύομαι(γιατί πρέπει να πω ένα..) και λέω ...εκμέκ!!Είναι δροσερό & πεντανόστιμο
3. What ticks me off: η έλλειψη σεβασμού
4. When I’ m upset: κλαίω & πίνω...Οχι!!Δίνω εντολή S.O.S στις "ιδέες/σκέψεις" πρώτων βοηθειών να επέμβουν και "ηρεμώ"
5. What ’s your favourite pet: μ'αρέσουν πολύ τα ζώα,παραδέχομαι όμως οτι θα ήθελα ένα σκυλάκι
6. Black or white: χμμμμ...black
7. Biggest fear: να ξυπνήσω ένα πρωϊνό και να κάνω έναν απολογισμό,μια ανασκόπηση της ζωής μου και να δω οτι είναι μόνο αποτυχίες...
8. Everydayattitude: How can you live your life,if you don't keep your deams alive ?? (ε??Για πες μου?..)
9. What is perfection: Να είσαι ευτυχισμένος & να απολαμβάνεις κάθε στιγμή που ζεις
10. Guiltypleasure: η nutella xD
και τώρα πρέπει να καταγράψω απ'οτι βλέπω
7 ΤΥΧΑΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ (μην με κοροϊδέψετε...)
η ώρα είναι 02:05 και όμως δεν νυστάζω καθόλου..Καληνύχτα σας δεν αντέχω άλλο!
η Γη είναι στρογγυλή(σωστά??),οπότε ένα άτομο που κάνει "σωστές" επιλογές και κατευθύνεται προς την "κορυφή" κάποια στιγμή θα συναντηθεί μ'ένα άλλο άτομο που "κατηφορίζε" προς το απύθμενο έρεβος..ή το αντίστροφο
θέλω τόσο πολύ να μου πει να πάω το σαββατοκύριακο να την επισκεφτώ
τέλος η εξεταστική!! Γιούπι,άντε γιατί κουράστηκα..
πάλι απόψε δεν είδα ταινία..Ήθελα να έβλεπα το War Horse
καλός ήμουν σήμερα στον αγώνα 5x5 που παίξαμε..(χάσαμε για 1 γκολ)
γιατί ενώ ζούμε "ψεύτικα" πεθαίνουμε στα αλήθεια???
Δεν μ'αρέσει και νιώθω κάπως περίεργα να μιλάω για τον εαυτό μου...Αλλά θέλω να το κάνω τώρα..
Πέλαγος των Ονείρων..Κι όμως(!!!) έχω άλλο όνομα,με λένε Παναγιώτη ή Πάνο ή Νότη(καθώς κι αλλιώς,μόνο το Τάκης δεν μ'αρέσει..καθόλου.) και γεννήθηκα απ'οτι μου είπαν κάπου μέσα στο καλοκαίρι του 1990 μετά απο μια "αποτυχημένη" γέννα..ένα κοριτσάκι νεκρό κι έπειτα από 2 χρόνια γεννιέμαι εγω "μεγάλο",βαρύ μωρό κι όμως κατευθείαν ανησύχησαν για μένα οι γιατροί και μεταφέρομαι επειγόντως στην Αθήνα έπειτα από λίγες μέρες όλα φυσιολογικά..για την ώρα τουλάχιστον..
Μ'αρέσει να μου λένε οι γονείς μου την "ιστορία" μου που γεννήθηκα,πόσο χάρηκαν,τις ανησυχίες τους..και επειδή αυτό συμβαίνει σπάνια εγω "αφιερώνομαι" και προσπαθώ να μην ξεχάσω καμία λεπτομέρεια.Έπειτα από ένα χρόνο και κάτι(17 μήνες συγκεκριμένα) αποκτάω κι αδερφό.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πάτρα και απο όταν ήμουν 1 έτους στο σπίτι της οικογενείας μου που είναι σ'ένα προάστιο των Πατρών που λέγεται Οβρυά,Κάτω Οβρυά..Πολύ ωραίο μέρος κοντά στην εξοχή,πιο παλιά πολύ πιο αραιοκατοικημένο τώρα έχουν χτιστεί τόσα πολλά σπίτια(ακόμα σε κάποιον που έχει ζήσει σε πιο μεγάλη περιοχή ή σε κάποιον που έχες ζήσει σε μέρος όπου τα σπίτια είναι πιο κοντά,αραιοκατοικημένο θα τους φανεί).
Στο δημοτικό(πήγα σε σχολείο της Πάτρας) ήμουν μέτριος σαν μαθητής ,δεν διάβαζα όλα τα μαθήματα κι είχα "κενά",όμως ενδιαφερόμουν πολύ για την μυθολογία,την γεωγραφία και την "ζωγραφική" με χρώματα & σχήματα ή το σχέδιο με γράμματα..Λόγω της ψιλόλιγνης κορμοστασιάς μου και της ηλικίας έπαιζα πολύ ποδόσφαιρο,σε όλες τις θέσεις ήμουν καλός και είχα την "τιμή" όταν ήμουν στην Έκτη να είμαι αρχηγός της σχολικής ομάδας ,μαζί με τον αδερφό μου που ήταν αρχηγός για την Πέμπτη τάξη.Καλά περνούσα,γελούσα στο σχολείο,ανακάλυψα και γεύτηκα τι είναι η "παρέα",οι τσακωμοί,οι "βρισιές",οι αγκαλιές...
Γυμνάσιο πήγα στο μοναδικό Γυμνάσιο μέχρι τώρα στην Οβρυά,ξένος ήξερα 3 παιδιά που ήταν απ'την γειτονιά μου και δεν ήμουν με κανένα στο ίδιο τμήμα,τουλάχιστον στην Α' Γυμνασίου..Ήμουν ντροπαλός και διάβαζα,ήμουν φλωράκι λίγο και εκεί έπαιζα μπάλα αν κι είχα "χάσει" λίγο την φόρμα μου,και συμπάθησα πολύ τον φιλόλογο που είχα τότε.Στην Β' άλλαξα τμήμα εκεί περνούσα πιο ωραία και μετά στην Γ' δεν διάβαζα οι καθηγητές έλεγαν πως ήμουν αγνώριστος και μου έκαναν παράπονα τουλάχιστον με κρατάγανε μέσα στο διάλλειμμα και μου μιλούσαν κι δεν το έκαναν μπροστά στην τάξη..Εγω το εκτιμούσα(οχι στον τεράστο βαθμό,αλλά δεν ήμουν βλάκας) όμως σκεφτόμουν γιατί να μην ενδιαφέρονται τόσο και για τα υπόλοιπα παιδιά επειδή δεν είναι τόσο "μαζεμένα & ευγενικά" όπως εγω??..Κι αυτό δεν το καταλάβαινα γιατί να μην το κάνουν..Εκείνο το καλοκαίρι που τέλειωσα το Γυμνάσιο κάναμε με τα παιδιά της γειτονιάς πολλές βλακείες,είμασταν πολύ ανώριμοι αλλά τότε αρχίσαμε να πηγαίνουμε σιγά-σιγά σε καφετέριες στην Πάτρα.
Λύκειο??...Πήγα στο μοναδικό που είχε ο δήμος τότε(αφού πλεόν συγκαταλεγόμαστε στο δήμο Πατρέων) και είχα κάνει αίτηση για μεταγγραφή να πάω σε άλλο Λύκειο,όμως δεν έγινε δεκτή..Η Α' Λυκείου είναι η αγαπημένη μου σχολική χρονιά γνώρισα κι άλλα άτομα,ξαναδιάβασα λιγάκι,έκανα φιλία με κορίτσια για πρώτη φορά,ερωτεύτηκα για πρώτη φορά..Στη Β' Λυκείου χάζευα,"μίναρα" δεν διάβαζα και στην Γ' τα βρήκα δύσκολα λίγο τα μαθήματα..πριν ολοκληρωθούν οι Πανελλήνιες(του 2008) είχα πει οτι θα ξανα έδινα του χρόνου..Έκανα μηχανογραφικό πέρασα στο ΤΕΙ της Πάτρας στην Διοίκηση Επιχειρήσεων,γράφτηκα δεν πήγα όμως ούτε μια φορά να την παρακολουθήσω..Απ'το Λύκειο υπάρχουν 4 καθηγητές(1 καθηγητής και 3 καθηγήτριες) που εκτιμώ πολύ πάρα πολύ και με έχουν επηρεάσει..
Περνάω ένα καλοκαίρι που θέλω να ξεχάσω κι φτάνει το φθινόπωρο..Τα παιδιά που έκανα παρέα ήταν φοιτητές(στην Πάτρα,οι περισσότεροι-ες) ,αλλά "άλλαξαν"..μεγάλο λόγο μην πεις ,μεγάλη μπουκιά φάε..Κι "καταργήθηκαν",δεν "τηρήθηκαν" οι "όρκοι"..Η μητέρα μου ήταν απογοητευμένη από εμένα,απ'το φροντιστήριο που πήγαινα και είχε γράψει τον αδερφό μου να κάνει καλοκαιρινά μαθήματα σε ένα φροντιστήριο που μόλις άνοιξε σε μια περιοχή κοντά στο σπίτι μας κι όχι μέσα στο κέντρο της πόλης..Πάω και εγω εκεί λοιπόν κάπου τον Οκτώβριο,έχοντας βάλει κάποιον στόχο τώρα..Είχα πει πως δεν θα ξαναέδινα Οικονομία πάλι κι όμως αυτό το άγνωστο ταπεινό φροντιστήριο εκτός από πολύ καλό μαθηματικό(γενικά όλοι τους ήταν πολύ καλοί!!..) ,είχε και μια οικονομολόγο πολύ διαφορετική..Αυτή η καθηγήτρια εκείνη την χρονιά έγινε φίλη μου,οικονομία & διοίκηση(ΑΟΔΕ) ,δλδ. στα μαθήματα που δίδασκε(και διδάσκει ..τώρα στην πρωτεύουσα) είμασταν 2 παιδιά στο τμήμα ,εγω και άλλο ένα αγόρι.Ήταν αυστηρή στο μάθημα,μας εξέταζε εξονυχιστικά(δίναμε ξανά πάλι και "έπρεπε" να σκίσουμε..) αλλά τόσο μεταδοτική,τόσο πρωτότυπη στην παράδοση & στις επεξηγήσεις της..και τόσο καλή σαν άνθρωπος..Με βοήθησε όσο δεν φαντάζεστε κι συχνά έλειπε το άλλο παιδί και κάναμε μάθημα οι 2 μας ή καλύτερα μιλούσαμε για οτι θέμα θέλαμε..Είχα αυτήν την ανάγκη κάπου να μιλήσω..Κάπου τον Φεβρουάριο καλή ώρα (του 2009),μου κάνει "Τώρα που πλησιάζει ο καιρός και πρέπει να "φορτσάρεις",εσύ μένεις πίσω και λίγο στην Οικονομία αλλά και στα άλλα μαθήματα-ρωτούσε πως τα πηγαίνω στην Φυσική,κτλ.-"..Και γω της είπα την αλήθεια οτι κάθε πρωι ξυπνάω στις 5 και βοηθάω τον πατέρα μου ,να αρμέξει τα πρόβατα και μετά με φέρνει κάνει 40χλμ. λούζομαι και έρχομαι φροντιστήριο(έκανα πρωινά,μιας και στο τμήμα μου όλοι-4 παιδιά είμασταν 2 κορίτσια θετικής και εγω και το άλλο το παιδί τεχνολογική- ξανα δίναμε) και μετά πάλι το μεσημέρι πηγαίναμε στο χωριό τον βοηθούσα μετά καθόμουν να διαβάσω κανά 2ωρο το πολύ κοιμόμουν κατά τις 9:30(21:30) και μετά πάλι ξύπνημα απ'τα χαράματα....Δεν ξέρω αν περίμενε κάτι τέτοιο,δεν θυμάμαι αν την ρώτησα κιόλας,μου είπε όμως θέλω να μιλήσω στους γονείς σου,εγω της είπα οχι,ασ'το θα το κανονίσω ,μην ανησυχείς..Γράφουμε λοιπόν Πανελλήνιες,πολλά μαθήματα τα έδωσα στην ίδια αίθουσα με τον αδερφό μου..Βγάζω 16.412 στο 5ο πεδίο και 15κάτι στο 2ο,4ο και ο αδερφός μου 16.121 στο 1ο και 15703 στο 5ο εκείνος θα γινόταν Αστυφύλακας το είχε πει ..Εγω??..Χμμμ,θα δήλωνα σχολή απ'το 5ο πεδίο(ε,και λίγες απ'το 4ο...δεν φαντάζεστε τι χάλια μηχανογραφικό είχα φτιάξει) και όλες εκτός Πάτρας..Τελικά δηλώνω ως 2η επιλογή και ήξερα οτι εκεί θα περνούσα,την Οικονομική & Περιφερειακή Ανάπτυξη του Παντείου..Αθήνα..
Τι να πω??..Είμαι πλεόν στο 3ο έτος και δεν μ'αρέσει η σχολή..Είναι πολύ βαρετή,πολύ ξενέρωτη..Δικιά μου γνώμη είναι αυτή βέβαια..Α,μένω μαζί με τον αδερφό μου εδώ στην Αθήνα..
Εν συντομία αυτά έχω να σας περί των μαθητικών μου χρόνων.Ημουν στην κοσμάρα μου,αλλά μπορούσα να "επικοινωνήσω" με τους γύρω μου-οχι με όλους-,τώρα είμαι πολύ περισσότερο ¨ξένος" & τρελός..και αόρατος..Θα σας γράψω κι άλλα που θα περιγράφω περισσότερο ορισμένες καταστάσεις & γεγονότα..Θα χαρακτηρίσω τον εαυτό μου,θα "φωτίσω" τις σκέψεις(ποιές??),θα "ξεβρακωθώ" κι άλλο..Γιατί δεν έχω πει.δεν έχω εκφράσει όλα απ'όσα θέλω
Για πες μου "αγαπητή" καθηγήτρια..??(οχι δασκάλα)
Κι εγω τα έζησα αυτά(και με την time machine μου,είμαι καμιά φορά ακόμα εκεί)
Tι κι αν ο ουρανός είναι γαλάζιος ?... Τι κι αν τα σύννεφα είναι λευκά ?.. Τι κι αν ο ήλιος είναι ξανθός ?.. Τι κι αν τα χωράφια είναι πρασίνα ?.. Μας τα παρουσιάζουν όλα...και εμείς οι ίδιοι τα βλέπουμε όλα ίδια,χωρίς καμία διαφορά,ένα απέραντο μαύρο.
Τι κι αν οι πόλεις σφίζουν από ζωή?
Ίσως όταν χρειαστούμε κάποιον κανείς να μην είναι εκεί
Τι κι αν συναντάμε που και που χαμόγελα & χαρούμενα βλέμματα?
Ίσως να βρίσκονται κρυμμένα πάλι ψέμματα
Τι κι αν μερικοί έχουν πελώρια σπίτια κι ένα σωρό λεφτά?
Ίσως να συνεχίζουν να παραπονιούνται πως δεν είναι αρκετά
Τι κι αν κάποιους τους περιμένει μια λιμουζίνα κάθε μέρα?
Ίσως κατά την διάρκεια της διαδρομής να νιώθουν πως δεν αναπνέουν,δεν παίρνουν αέρα
Τι κι αν φοράμε όμορφα ενδύματα?
Ίσως να ξεχνάμε του εσωτερικού μας κόσμου τα κοσμήματα
Φοβόμαστε,ξέρουμε οτι έχουμε κάνει λάθη
το αισθανόμαστε που και που σαν να μας τσιμπάει ένα αγκάθι
Είμαστε δίπλα σε τόσους ανθρώπους κι αδιαφορούμε τελείως για τον διπλανό
τελικά είμαστε μόνοι σ'εναν απέραντο ωκεανό
Τι κι αν κάποιοι ζουν κοντά στη Φύση,σ'ενα όμορφο χωριό?
Ίσως δεν εκτιμούν τίποτα..τους έφαγε η μικρότητα & το κουτσομπολιό
Τι κι αν μερικοί δεν ζουν στην πολυτέλεια αλλά τα καταφέρνουν μια χαρά?
Ίσως πάντα να σκέφτονται πως έχουν λίγα,πως χρειάζονται πολλά υλικά αγαθά
Τι κι αν κάτω από δύσκολες συνθήκες,μπορεί να ανθίσει μια οικογένεια?
Ίσως ξεχάστηκε πλέον η υπομονή,το θάρρος & η ευγένεια
Τι κι αν μένουμε καλά κλεισμένοι στα κλουβιά μας των 4 τοίχων?
Σίγουρα δεν είμαστε ασφαλείς απ'τις ορδές των δίποδων λύκων
Τι κι αν καμιά φορά παραδεχόμαστε τα αμαρτηματά μας?
Σίγουρα έτσι ούτε καλυτερεύει,ούτε αλλάζει η Ζωή μας
