Πάλι μελαγχολώ
στο τεντωμένο σχοινί του λάθους & σωστού ακροβατώ
ακόμα βασανίζομαι με ένα σωρό σκέψεις..δεν μ'αφήνουν να συγκεντρωθώ
μου δίνουν τις περισσότερες φορές στήριγμα & αφορμή να ονειρευτώ,να χαθώ ..
Χορεύοντας ακριβώς πάνω απ'τον γκρεμό
μερικά βήματα μόνο με χωρίζουν απ'τον χαμό
ή μήπως απ'την αναγέννηση,απ'τον απόλυτο γυρισμό?
ή μήπως απ'το να πάρω μερικές κρυφές τζούρες απ'την ζάλη μου κ τον Έρωτα μου τον αληθινό?
Ψάχνοντας ελπίδα πάντα & παντού
από χιλιοστολισμένες κρύες σάλες μέχρι την απόμακρη στάνη του βοσκού
απ'τις επιθυμίες της εύθραστης καρδιάς μέχρι τις εικόνες & τα αυλάκια του μυαλού
απ'το κέντρο,τα έγκατα της γης μέχρι τα δυσθεώρητα & ατέλειωτα ύψη του ουρανού
Οι εποχές περνούν,το ρολό'ι' χτυπά σηματοδοτει το τέλος για άλλη μια ώρα
τα νέα,η κατάσταση και οι μέρες παραμένουν δυσοίωνες για μένα και για όλη την χώρα
φαίνεται σαν να έχει ξεσπάσει έδω και χρόνια μπόρα,μην σου πω οτι μου μοιάζει σαν να ζω έναν ατέλειωτο δυνατό χειμώνα
έφυγε η πρώτη δεκαετία του 21ου αίωνα
Α,επίσης μπήκα στη δεύτερη δεκαετία της ζωής
που εύχομαι να είναι χρωματιστή & χαρούμενη όπως οι στιγμές μιας γιορτής
σύντομη αλλά γεμάτη με εμπειρίες,ταξίδια,περιπέτειες και παρέα με την αύρα της εξοχής
παρακαλώντας τελειώνοντας να φύγω μπουσουλώντας σαν άτακτο παιδί ως το τέλος της Αυλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Έχεις τα πινέλα ανακάτεψε τα χρώματα & ζωγράφισε τον κόσμο ;-)