Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΠΑΛΙ ΜΕ ΕΜΕΝΑ

                         Συζητώντας με εμένα

  - Τι έχεις ?
  - Ρε συ δεν ξέρω (έλα Πανούλη,ξέρεις..!)  ...Λες ?
  -Ωπ,για κάτσε. Τι,μην μου πεις ? "Κόλλησες" σε αυτό τώρα ?
  -Γιατί? Τόσο περίεργο σου φαίνεται..? Άνθρωπος δεν είμαι και εγώ??
  -Ναι,ναι δεν λέω..
  -Τι ? Απλά δεν σε έχω συνηθίσει σε τέτοια,ε ??
  -Ναι..Δεν ξέρω,εσυ δεν λες οτι ο Φροϋντ δεν είχε ιδέα από γυναίκες και λες οτι τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα? Πως τις ιδέες που "άλλαξαν" τον κόσμο & επηρέασαν την ανθρώπινη διανόηση και ύπαρξη δεν θαυμάζεις τον "δημιουργό" τους,αυτόν που τις έγραψε/είπε/διαπίστωσε??Και , και ,και ???
  -Εγω είμαι.. Πράγματι -έλα ρε,αφού τα έχουμε πει τόσες φορές αυτά..- δεν τους θαυμάζω γιατί δεν τους ανήκουν.. Το μυαλό μας δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σχεδόν απ'τις ιδιοφυείες.. Είμαστε απόγονοι,αδέρφια,ίδιο αίμα και οι απλές αλλά τόσο χρήσιμες διαπιστώσεις δεν είναι δημιούργημα "παρθενογέννεσης" ιδεών.. Ο καθένας θέλω να πιστεύω που έχει την "σπιρτάδα" της εξερεύνησης και την δυνατότητα να παρατηρεί θα μπορούσε να τις είχε πει .. Πόσα σπουδαία πνεύματα έχουν γεννηθεί σ' αυτό τον πλανήτη κι όμως είναι άγνωστοι .. Παρόλο που όλοι μας "κουβαλάμε" δικά τους όνειρα, ψίθυρους, σχήματα ...
 -Οκ, κατάλαβα.. Όμως τότε γιατί σκέφτεσαι τότε αυτό ?
  -Ποιό καλέ ???
 -Συγκεντρώσουυυυ.... Αυτό που σου είπε χτες ?
 -Για την κατάθλιψη..?.. Διαφέρουμε, αλλά εκείνη ίσως είναι η μοναδική που μπορεί να έχει μια "γεύση" απο το τι νιώθω.. Δυστυχώς ,γιατί σημαίνει πως κι εκείνη ταλαιποριέται.
 -Και για πείτε μας σας ακούω..
 -Κόψε την πλάκα.
 -Έλα πες μου τα συμπτωματά σου ? 
 -Μοναξιά, απελπισία .. Δεν βρίσκω ευχαρίστηση σε τίποτα, μου φαίνονται όλα τα μέρη της πόλης ίδια.. Δυσκολεύομαι να ξυπνάω το πρωϊ & να κοιμηθώ τη νύχτα.. Όπου τα βράδια κάθομαι και μπορεί την πιο άσχετη αφορμή ο εγκεφαλός μου να την μετατρέψει & να την ερμηνεύσει με βάση τις δικές μου εμπειρίες & οι σκέψεις να μεταμορφωθούν σε δάκρυα..
 -Αχά..
 -Μα γιατί κάθομαι και στα λέω.. Αφού είσαι κι εσυ εκεί και με βλέπεις & με ζεις.. Μαζί είμαστε..
 -Ναι, αλλά για συνέχισε.
 -Οχι. Τίποτα,δεν θ' αλλάξει.. Αλλή μια ηλίθια κουβέντα, άλλος χαμένος χρόνος & αλλό ένα                αυτό-μαστίγωμα.
 - Και τι προτιμάς να κάνεις ? Ελα μην μου κάνεις την "δύσκολη",αφού το θες.. "Πεθαίνεις" για αυτές τις συζητήσεις
 -Άτιμε!! 
 -Σας ακούω λοιπόν..
 -Νιώθω οτι κανείς δεν καταλαβαίνει όσα περνάνε από το μυαλό μου..
 -Αν θέλετε γίνετε λιγάκι πιο συγκεκεριμένος .
 -Για παράδειγμα μου φαίνεται -το τονίζω προσωπικά σε μένα- τελείως "ξεπούλημα" της νιότης & του χρόνου μας να κλεινόμαστε μέσα σ' ένα δωμάτιο και να διαβάζουμε -ιδιαίτερα τις μέρες Μαϊου,Ιουνίου,Ιουλίου όπου ο καιρός σε αυτήν έδω τη γη που πατάμε είναι τόσο όμορφος..-. Έχουμε τόσα καλύτερα πράγματα να κάνουμε.. Πως να στο πω, νιώθω σαν να με "φυλακίζουν" κάνοντας με έστω για 1ώρα να διαβάσω & να αφιερωθώ σε πράγματα ανούσια.. Μου φαίνεται λες και "παραδίνομαι" και δεν αγωνίζομαι για αυτά που θέλω ..
 -Χμμμ..
 -Ή ένα άλλο παράδειγμα ..
 -Ναι,θα ήταν πολύ καλό. Παρακαλώ συνεχίστε.
 -Δεν αντέχω την επιπολαιότητα & την υποκρισία.. Δεν στρέφεται ο κόσμος γύρω από εμένα, αλλά δεν μπορώ,με αηδιάζουν λόγια & αγκαλιές-αγγίγματα- ατόμων που όλη την μέρα "ψάχνουν" & κράζουν όποιον & οτιδήποτε δεν συμφωνεί με τα δικά τους πρότυπα-ξέρεις δεν έχουν δικά τους .. αυτά που τους έχει επιβάλλει η κοινωνία,η αγέλη,η μαμά- οτι δεν καταλαβαίνουν.. Όσο και να πληγώνομαι, προτιμώ να' μαι μόνος παρά να βρω παρηγοριά και "συμπόνοια" στο πρόσωπο των ψεμμάτων, της αδιαφορίας, της έλλειψης σεβασμού, στην "βιτρίνα" μιας και "καλά" παρέας.. Όταν είμαι μαζί τους απλά δεν είμαι εγω 100% και δεν μπορώ έτσι να ζήσω.. Δεν τους ζηλεύω - οι 2 λέξεις που δεν χρησιμοποιώ ποτέ είναι το ζηλεύω & το ορκίζομαι- ..
 -Ενδιαφέρον .. 
 -Μόνο αυτό έχεις να πεις ?
 -Τι ? Δεν σε κάλυψα ?
 -Οχι, δεν με βοήθησες φυσικά .. Απ'την στιγμή που το "παίζεις" ψυχίατρος έχω προσδοκία έστω κάτι χρήσιμο να μου πεις.
 -Μα εσυ δεν λες πως είσαι γιατρός & ασθενής ?
 -Ναι .. Helloo εσυ είσαι εγω κι εγω είμαι εσυ & εγω είμαι εγω .. Καλά μαλακία ήταν το τελευταίο
 -Γελάς μόνος σου ?
 -Τραγικό, ε ? .. Γιατί όμως πειράζει ?
 -Μην ανησυχείς, δεν είναι κακό.
 -Ουφφ..
 - .. να συμβαίνει καμιά φορά ..
 -Καλά εντάξει, δεν λέω οχι  .. 
 -Χτες τελικά βγήκες .. Για να σε δω σήμερα τι δικαιολογία θα πεις ??
 -Μην σε απασχολεί αυτό.. Πολύ απλά δεν θα ανοίξω καν το κινητό..
 -Είσαι 
 -Τι ?
 -...
 -Έλα ας επανέλθουμε στο θέμα της κατάθλιψης..
 -Σε ακούω λοιπόν ..
 -Ρε χωρίς πλάκα τώρα λες γι'αυτό οι τόσες ψυχιατρικές επισκέψεις μου σ'εσένα-ναι σ'εμένα- να μην οδηγούν πουθενά επειδή δεν ξέρεις πως να κάνω την εξέταση ? 
 -Καιρός λοιπόν,να σε καθηλώσω γι' άλλη μια φορά !..
 -Άντε μας τα έπρηξες... Σόλαρε επιτέλους !!
 -Τι να πω ?? Αφού ξέρεις ήδη τι θα πω ??
 -Θέλω να το ακούω ... 
 -Οχι , δεν έχεις κατάθλιψη .. Το έχεις πει & συνεχώς μέσα σου στροφιλίζει οτι κανένας πόνος δεν είναι αρκετός να σε κρατήσει για πολύ κάτω, πως όσο και να πονάς δεν πεθαίνεις. Είσαι ...
 -Ναι ??..??
 -Αθάνατος
 -Ε και χωρίς να χρειάζεται να με ερωτευμένος..
 -Καλά χαλάρωσε .. 
 -Ναι με συγχωρείς ..
 -Έχεις αντοχή, έχεις "εφόδια" και έχεις μάθει να τα χρησιμοποιείς.. Εξακολουθείς να κάνεις λάθη και να μην μαθαίνεις απ'αυτά..
 -Επειδή δεν με νοιάζει ο υπολογισμός,ο ισολογισμός των "πρέπει" & "θέλω" και των "σωστών" & "σφαλμάτων".. Δεν είναι η ζωή μου
 -Μαθηματικά
 -Ναι !!! Δεν είμαι ρε πούστη μου ένα άθροισμα ,ούτε τίποτα τετραγωνικές ρίζες, λογάριθμος και δεν συμμαζεύεται.. Είμαι εγω, ο Παναγιώτης
 -Που έπεσε, πέφτει αλλά σηκώνεται
 -Για να ξαναπέσει ..?..
 -Μην το βλέπεις έτσι.. Άλλωστε αυτό σημαίνει πως παραμένεις ζωντανός,πως είσαι ο ίδιος ξεροκέφαλος .. Εξάλλου αυτός ο δρόμος, το μονοπάτι που πήρες 
 -Πάω στο άγνωστο με βάρκα τον Τιτανικό .. Αλλά που ξέρεις μπορεί να μην "βυθιστεί" ο δικός μου ??
 -Ρε τι μπορεί και δεν μπορεί ??? Είσαι καλός καπετάνιος ??
 -Απόφοιτος της σχολής Αυτοδίδακτων Ταξιδευτών της Θάλασσας της Γαλήνης
 -Πες είσαι ? Ναι ή οχι ?
 -Ναι 
 -Δεν σ' ακούω ..
 -Ναι !
 -Και πάλι ..
 -Νααααιιιιι !!!! Είσαι έτοιμος ?
 -Μάλιστα Καπετάνιε !
 -Όμως ..
 -Ωχ.. Τι είναι πάλι ? 
 -Δεν είναι περίεργο που είμαι ακίνητος και με τις σκέψεις μου "σαλπάρω" και όταν γυρίζω δεν με περιμένει τίποτα, κανένας δεν κατάλαβα ότι έλειψα .. Λέω θα "φταίει" που έμεινα απλά στην σκέψη και βάζω μπρος στα καλά τα μου τα πόδια, μπαίνω μέσα στα λεωφορεία, στα μετρό, χάνομαι μες στις πόλεις , σε πλατείες, σε κυριλέ δρόμους , σε κακόφημα στενά κι όμως πάλι όταν επιστρέφω όλα είναι ίδια.. Στις βόλτες μου επιπλέον δεν συναντιέμαι με κανέναν. Καλά μένουν άδειοι οι δρόμοι κανείς δεν ψάχνει κανέναν και να του ένα γειά, μια καλή κουβέντα .. μια συγγνώμη.. 
 -Ξέρω.. Απολύτως κανένας.. Όυτε μαντήλι απ'την μητέρα ούτε χάδι απ' την αγαπημένη ..
 -Κόψε τις μαλακίες ..
 -Χα.. Μην κάνεις που δεν καταλαβαίνεις, ξέρεις τι εννοώ
 -Ναι.. Αλλά θέλω να σ' ακούω να μου το λές ..
 -Μέσα μια λέξη χωράνε τόσα πολλά.. Τόσες εικόνες, τόσες αναμνήσεις, τόσες ελπίδες .. Ε και μέσα σ' ένα πρόσωπο είναι τόσοι πολλοί άνθρωποι.. Θέλουμε λιγοστούς ανθρώπους δίπλα μας που μας νοιάζονται & τους αγαπάμε και μας είναι αρκετά είμαστε ευτυχισμένοι..
 -Κάποιες άλλες φορές ήσουν καλύτερος
 -Θα επανέλθω .. Πάντως παραδέξου πως ήμουν καλός.
 -Εντάξει μωρέ καλός ήσουν..
 -Ψάρωσες ??
 -Όχι , απλά παίζω.. όπως και εσυ
 -Αναρωτιέμαι πόσο "βαθειά" μπορεί να φτάσει το φως της αυτογνωσία μας ?
 -Εκτός από ψυχολογικές γνώσεις ασφαλώς, έχω και κάποιες άλλες ιατρικές γνώσεις που μου επιτρέπουν να απαντήσω το ερωτημά σου.. 
 -Για πες doctor ..
 -Εξαρτάται φίλε μου.. Από ποιό σημείο θα ξεκινήσεις να "φωτίζεις" .. Αν ανοίξεις το στόμα θα δεις σφραγίσματα, κουφάλες και τα σχετικά, αν ξεβρακωθείς και σ' αναγκάσουν -γιατί δεν θέλω να πιστεύω πως θα το έκανες αυτό με την θέληση σου- να σου κάνουν πρωκτοσκόπηση ... Σίγουρα κάτι θα βρουν να πουν , αλλά οχι κάτι σημαντικό .. 
 -Έλεος .
 -Χρειάζεται να "φωτίσεις" κάποια "πράγματα" που είναι στο σώμα μας αλλά τα ξεχνάμε καμιά φορά.. Το μυαλό & την καρδιά μας .. Εκεί φίλε μου είναι το "ζουμί" της υπόθεσης.
 -Δεν χρειαζόταν να μου το πεις, το ήξερα ήδη..
 -Και λοιπόν ?? Μου απαγορεύεις την ελευθερία να μιλάω, να εκφράζομαι ?
 -Οχι
 -Ώστε τέτοιος είσαι λοιπόν, ε? Ένας ξινισμένος, με υπεροπτικό στυλάκι ..
 -Ένας γλυκούλης, με καταθλιπτικό μολυβάκι ..
 -Κάτι τέτοια λες κι με τρελαίνεις..!!
 -Σεμνά. Σεμνά..
 -Λοιπόν καταλήξαμε πως δεν "πάσχω" από κατάθλιψη .
 -Ναι ευτυχώς
 -Ναι ευτυχώς..
 -Ναι ευτυχώς .. Γιατί δεν θα σε άντεχα αν είχες .
 -Αλήθεια ? 
 -Δεν θα άντεχα πάλι να περάσεις φάσεις μιζέριας, έλλειψης πίστης σε εσένα,σε εμένα .. Και να περιπλανιέσαι νοητικά & σωματικά έτσι απλά δίχως σκοπό .. Θέλω να τριγυρίζεις,να τριγυρίζουμε έχοντας σκοπό.
 -Πολύ καλά, αλλά ποιός είναι ??
 -Η πάρτη μας !! Για εμάς, για την δική μας ικανοποίηση ..
 -Μα κι όταν γύριζα τρελαμένος, δίχως σκοπό το έκανα γιατί θα μου πρόσφερε λίγη χαρά, το έκανα για μένα ..
 -Χαρά στα κατσάβραχα ?? Σε ερημικά μοναστήρια και σε μέρη όπου δεν έβλεπες άνθρωπο.. Ρε εγώ σου λέω γι' "άλλα" ..Δεν λέω, όλα χρειάζονται όμως δεν έχεις δει πολλά πράγματα ακόμη ..
 -Ναι συμφωνώ , αλλά δεν σε καταλαβαίνω.. Τι μέρη να γυρίσουμε ? Καφετέριες, κλαμπς, αρχαιολογικούς χώρους ?? Θα τα βαρεθώ , όπως όλα μετά από λίγο ..
 -Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοώ, κάτι έχω στο μυαλό μου αλλά δεν μπορώ να στο πω ..
 -Οκ, δεκτόν .. Να ετοιμάσω βαλίτσες ??
 -Μ' αρέσει που σ' αρέσουν αυτά τα ξαφνικά
 -Μα αυτά είναι τα καλύτερα .. Τι πιο όμορφο από το να συναντηθείς μ' ένα γνωστό πρόσωπο αναπάντεχα που έχετε καιρό να τα πείτε & να τολμήσεις (ή να τολμήσει ένας απ' τους 2 σας) να προτείνει να βγείτε αν είναι δυνατόν και τώρα αυτή την στιγμή που μιλάτε & να περάσετε μαζί κάποιες πανέμορφες ώρες ??..
 -Δίκιο έχετε . Πόσο καιρό έχει να σου συμβεί ??
 -Πρέπει να έχει .. Μμμμ... Ούτε που θυμάμαι ρε γαμώτο .
 -Μην απελπίζεσαι
 -Απ' εμένα εξαρτάται .. Καλά και λίγο από τον άλλο .
 -Έλα κουράστηκα μωρέ , αν είναι συνεχίζουμε αργότερα ή κάποια άλλη στιγμή .
 -Όπως θες .
 -Ας πούμε κάτι τελευταίο και οι 2 μαζί, έτσι για "φινάλε"
 -Ενωμένες θα νικήσουμε !!
 -Πφφφ.. Έλα σοβαρά τώρα.. Πάμε ??.. 


 ---Άξιζε αυτή η "επίσκεψη", αυτή η συζήτηση.. Αισθάνομαι πολύ καλύτερα κι εσείς οτι πρόβλημα και να έχετε να το αντιμετωπίζετε είτε με την βοήθεια των αγαπημένων σας προσώπων, είτε με την δική σας (δεν θέλω να πιστεύω πως αντιμετωπίζεται σοβαρά προβλήματα, ώστε να χρειαστεί να απευθυνθείτε σε ειδικό).. ΤΑ  ΛΕΜΕ , ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΟΥΜΕ, ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ !!



4 σχόλια:

  1. Ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που χρειαζόμουν!
    Με πολλά σημεία ταυτίστηκα, πολλά θα μπορούσα να τα είχα γράψει κι εγώ...
    Λάτρεψα το ύφος σου...
    Σ΄ευχαριστώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ξέρεις οτι είσαι απ'τα άτομα που συμπαθώ ιδιαίτερα στον κόσμο του νετ??... Ναι,Ερωτευμένη είσαι & σ'ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια!!

    Ξέρεις μου φαίνεται αδιανόητο που υπάρχει ένα άτομο που λέει για κάτι που έγραψα (απευθυνόμενος σε μένα.....μοναξιά..ξεφτίλα..) "οτι είναι οτι ακριβώς χρειαζόμουν!" ,με γεμίζει χαρά!!
    Επ,μην μου λες ευχαριστώ δεν χρειάζεται & να περνάς όμορφα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σ' ευχαριστώ, να ξέρεις πως τα αισθήματα είναι αμοιβαία! :Ρ

    χαχαχα κι όμως η δική σου μοναξιά και ξεφτίλα έτυχε να μοιάσει στη δική μου και τα λόγια σου πράγματι με βοήθησαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να 'σαι καλά !
    Ε και μην τα παρατάς, αξίζεις πολλά & είσαι δυνατή.. Όσον αφορά εμένα, εγώ όσο και να "πέφτω" θα σηκώνομαι δεν μπορεί τίποτα παρά η αναβλητικότητα μου και το φάντασμα του εγωϊσμού μου να με "δεσμεύσουν"..
    Χιούμορ αγαπητή μου, πάρε μια γερή πρέζα "χιούμορ" ,φτιάξε και το δικό σου παραμύθι (αλλιώς την έβαψες,την βάψαμε) και διάβασε πάλι τον Τρυποκάρυδο "χάσου" μέσα του "ταξίδεψε" στις οάσεις άναψε ένα τσιγάρο και γέλα με ικανοποίηση σκεπτόμενη "Νια..νια..I'm still here bitches" ...
    Πάντως γέλα & φτιάξε το δικό σου παραμύθι,θα βοηθήσει στα αλήθεια !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Έχεις τα πινέλα ανακάτεψε τα χρώματα & ζωγράφισε τον κόσμο ;-)