Ο Χρόνος περνά & συμφωνούμε πως τα πάντα αλλάζουν,χωρίς να είμαστε βέβαιοι γι'αυτό.Μέσα μας βασανιζόμαστε από ερινύες και αμφιβολίες για το αν είμαστε χαρούμενοι με το πως καταφέραμε να είναι η ζωή μας.
Ισως να βαδίζουμε σε ένα προ-αποφασισμένο λιθόστρωτο μονοπάτι,διαλέγοντας τις δυνατές προς
εκπλήρωση επιθυμίες μας,κάνοντας επιλογές που συγχρόνως με εμάς δέχονται κάποιοι ενώ κάποιοι άλλοι απορρίπτουν.Ίσως ο ίδιος ο νους μας κατά κάποιο τρόπο να μας "επιβάλλει" να πάρουμε τις συγκεκριμένες αποφάσεις & επιλογές που δεν θα μας κάνουν απαραίτητα χαρούμενους αλλά προσωρινά ικανοποιημένους,ξεχνώντας & αγνοώντας την επιδίωξη της μονιμότητας της Ευτυχίας.
Ίσως στα αλήθεια να θέλουμε -έως ένα σημείο- να πληγωνόμαστε και να ματώνουμε -αν γίνεται αυτό πρόθυμα τότε ή είμαστε πολύ καλοί άνθρωποι ή τρελοί ή... ερωτευμένοι- ,γιατί με αυτόν τρόπο μαθαίνουμε απ'τα λάθη & όσα γεγονότα μας επηρεάζουν,μαθαίνουμε δηλαδή να ΖΟΥΜΕ,να μην απογοητευόμαστε και να συνεχίζουμε παρά τις δυσκολίες.
Ίσως η κάθε Ιθάκη να είναι πλαισιωμένη από εμπόδια και να είναι μάταιο να την αναζητούμε στη Γη αν την
ονειρεύομαστε ως ένα τόπο Αθάνατης Ευτυχίας..Ίσως όλοι μας να κάναμε κάποτε την αρχή και να "σαλπάραμε",όμως το ταξίδι είναι μακρινό & πολύ μοναχικό,δύσκολα μπορείς να αντισταθείς στα καλέσματα των Σειρηνων και εύκολα τα παρατάς & παίρνεις το δρόμο της επιστροφής γεμάτος με λάφυρα τις εμπειρίες που αποκόμισες είτε μένεις μόνος στη μέση του πουθενά (αυτό είναι πολύ μα πολύ επίπονο)
Υπάρχουν κάποιοι που με δική τους θέληση δοκιμάζουν και αν δεν τα καταφέρουν έχει καλώς,τους περιμένουν οι αγκαλιές των αγαπημένων τους προσώπων..
Όμως υπάρχει και η σπανιότατη κατηγορία εκείνων που τις περισσότερες φορές χωρίς να το θέλουν ολόψυχα,περπατούν μέχρι να σχιστούν τα υποδηματά τους,κολυμπούν μέχρι το σώμα τους να χτυπηθεί από κάθε κύμμα και βράχο,σκαρφαλώνουν σε βουνά & λόφους μέχρι κάθε ένδυμα τους να ποτιστεί απ'το νερό της βροχής & να
σχιστεί στις πέτρες..Γιατί το κάνουν?Τι ψάχνουν?Ποιοί είναι??...
Άνθρωποι είναι και αυτοί όπως όλοι μας,οι οποίοι δυστυχώς ή ευτυχώς επιλέγουν να μην ακολουθούν την πεπατημένη οδό αλλά κόβουν το νήμα της μοίρας τους δίνοντας το φιλι της ζωής στην δικιά τους ζωή.Μοιάζουν να είναι συνεχώς βασανισμένοι από καταστάσεις-μαρτύρια που δεν τελειώνουν παρόλο που προσπαθούν...κ εκεί που φαίνεται οτι κατάφεραν κάτι την αμέσως επόμενη στιγμή κατρακυλάνε πάλι,αρχίζουν να τρέχουν & οτάν επιστρέψουν δεν τους
περιμένει ούτε το χάδι της μάνας τους ούτε το φιλί μιας αγαπημένης ή του αγαπημένου τους ...
